نقاش . [ ن َق ْ قا ] (اِخ ) محمدبن حسن بن محمدبن زیادبن هرون موصلی بغدادی ، مکنی به ابوبکر، و معروف به نقاش و ابن النقاش
۞ ، محدث و مفسر قرن چهارم هجری قمری است . و از تصانیف اوست : ارم ذات العماد، الاشارة فی غرایب القرآن ، دلائل النبوة، شفاء الصدور معروف به تفسیر نقاش ، معجم اوسط و معجم صغیر و معجم کبیر، هر سه در اسماء و قراآت قرآن ، الموضح فی معانی القرآن . وی بین سالهای
350 -
352 هَ . ق . درگذشته است . (از ریحانة الادب ج
4 ص
227) (الاعلام زرکلی ج
6 ص
310). رجوع به کشف الظنون و تاریخ بغداد ج
2 ص
201 و ابن خلکان ج
2 ص
65 و الفهرست ابن ندیم ص
50 و ارشادالادیب ج
6 ص
496 و غایةالنهایة ج
2 ص
119 و میزان الاعتدال ج
3 ص
45 و مفتاح السعادة ج
1 ص
416 شود.