نگارخانه

نگارخانه . [ ن ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نقاش خانه . کارگاه نقاشی :
همه را در نگارخانه ٔ جود
قدرت اوست نقشبند وجود.

نظامی .

- نگارخانه ٔ چین (چینی ) ؛ نگارستان چین . رجوع به نگارستان شود :
دل را بدان نگار سپردم که داشتم
زو چون نگارخانه ٔ چین پرنگار دل .

سوزنی .

خوشتر از صد نگارخانه ٔ چین
نقش آن کارگاه دست گزین .

نظامی .

کآمده ست از نگارخانه ٔ چین
خواجه با صدهزار حورالعین .

نظامی .

گر التفات خداوندیش بیاراید
نگارخانه ٔ چینی و نقش ارتنگی است .

سعدی .

چنین درخت نروید به بوستان ارم
چنین صنم نبود در نگارخانه ٔ چین .

سعدی .

|| بتخانه :
بتی که چشم من از هر نگاه دیده ٔ او
نگارخانه شد ارچه پدید نیست نگار.

فرخی .

و رجوع به شواهد ذیل معنی قبلی شود. || خانه ای را گویند که به نقش و نگار آراسته باشند، یعنی نقاشی کرده باشند. (برهان قاطع). خانه ای که در آن صورتهای رنگین رنگارنگ نهاده باشند. (از انجمن آرا) (از آنندراج ) :
از تو خالی نگارخانه ٔ جم
فرش دیبا کشیده بر بجکم .

رودکی .

شد گل رویت چو کاه و تو ز حریصی
راست همی کن نگارخانه وگلشن .

ناصرخسرو.

کجاست مجنون تا عرض داده دریابد
نگارخانه ٔ حسن جمال لیلی را.

انوری (از انجمن آرا).