نواله خوردن . [ ن َ ل َ
/ ل ِ خوَرْ
/ خُرْ دَ ] (مص مرکب ) لقمه خوردن
: گوینده چو دید کآن جوانمرد
بی دوست نواله ای نمی خورد.
نظامی .
مجنون که ز نوش بود بی بهر
می خورد نواله های چون زهر.
نظامی .
رجوع به نواله شود. || نصیب بردن . لفت ولیس کردن .حیف ومیل کردن
: نز هیچ عمل نواله ای خوردم
نز هیچ قباله باقیی دارم .
مسعودسعد.