نوبة

نوبة. [ ن َ ب َ ](ع مص ) فرودآمدن کار. (از منتهی الارب ). نازل شدن کار. (از متن اللغة). اصابت کردن امری ۞ . (از اقرب الموارد). نَوْب . (متن اللغة) (اقرب الموارد). رجوع به نَوب شود. || (اِ) بار. پاس . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نوبت . (ناظم الاطباء). اسم است از مناوبة. گویند: جائت نوبتک . (از اقرب الموارد). ج ، نُوَب . || دولت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ) (متن اللغة). || گروه مردم . (منتهی الارب ). جماعت مردم . (از اقرب الموارد) (متن اللغة). || پروای کار ۞ . (منتهی الارب ). فرصت . (اقرب الموارد) (متن اللغة). || زمان ِ گرفتن تب . (از اقرب الموارد). زمان تب گرفتگی . (بحر الجواهر).