نورسته . [ ن َ
/ نُو رُ ت َ
/ ت ِ ] (ن مف مرکب ) تازه روییده . نهال . (ناظم الاطباء). نورس . نودمیده . نوشکفته . نوبالیده . تازه . شاداب
: زین سپس وقت سپیده دم هر روزبه من
بوی مشک آرد از آن سنبل نورسته نسیم .
فرخی .
که آراید چه میگوئی تو هر شب سبز گنبد را
بدین نورسته نرگس ها و زراندود پیکانها.
ناصرخسرو.
از چمن ِ دهر بشد ناامید
هر گل نورسته که از گل بزاد.
مسعودسعد.
به نورستگان چمن بازبین
مکش خط بر آن خطه ٔ نازنین .
مسعودسعد.
این همه نورستگان بچه ٔ نورند پاک
خورده گه از جوی شیر گاه ز جوی شراب .
خاقانی .
هست چون نورسته نی مرد هنرمند از قیاس
تا فزونتر می شود بند دگر می زایدش .
(از تاج المآثر).
گیاهان نورسته از قطره پر
چو بر شاخ مینابرآموده دُر.
نظامی .
نورسته گلی چو نار خندان
چه نار و چه گل ، هزارچندان .
نظامی .
از پی آن گل نورسته دل ما یارب
خود کجا شد که ندیدیم در این چند گهش .
حافظ.