نوشتن

نوشتن . [ ن ِ وِ ت َ ] ۞ (مص ) ۞ کتابت کردن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).تحریر کردن . رقم کردن . (ناظم الاطباء). اندیشه و مطلبی را به وسیله ٔ مداد یا قلم به روی کاغذ آوردن . (فرهنگ فارسی معین ). نبق . تنبیق . تکتیب . اکتتاب . نسخ . انتساخ . (از منتهی الارب ). تسطیر. (تاج المصادر بیهقی ). نبشتن . ذبر. تذبیر. ترقیم . تزبرة. خط. رقم . کتابة ۞ . (یادداشت مؤلف ). نگاشتن . نگاریدن . نویسیدن . ثبت کردن . رقم زدن :
نوشتن بیاموختش پهلوی
نشست ِ سرافرازی و خسروی .

فردوسی .

یکی نامه سوی برادر به درد
نوشت و ز هر کارش آگاه کرد.

فردوسی .

نویسی در او هرچه باید نوشت
ز رای و ز بند و ز تخم و ز کشت .

فردوسی .

نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان .

فرخی (از لغت فرس اسدی ص 449).

چند نویسی قلم آهسته دار
بر تو نویسند زبان بسته دار.

نظامی .

ما دفتر حکایت عشقت نوشته ایم
تو سنگدل حکایت ما درنوشته ای .

سعدی .

کسی را که درج طمع درنوشت
نباید به کس عبد و چاکر نوشت .

سعدی .

|| تقدیر کردن . واجب کردن . مقرر داشتن . (یادداشت مؤلف ):
جهاندار بر چرخ چونین نوشت
به فرمان او بردهد هرچه کشت .

فردوسی .

پدید آورد نیک و بد، خوب و زشت
روان داد و تن کرد و روزی نوشت .

اسدی .

|| حوالت دادن . مقرر داشتن .
- نوشتن بر کسی (چیزی ) ؛ بر او حواله کردن . بر او مقرر داشتن . بر او نهادن و وضع کردن . (از یادداشتهای مؤلف ) :
لاجرم چار سال بی بر و کشت
روزی خلق بر خزینه نوشت .

نظامی .

دفع او را دلبرا بر من نویس
هل که صحت یابد این باریک ریس .

مولوی .

صبر طلب می کنند از دل عاشق
همچو خراجی که بر خراب نویسند.

؟

- || او را مسؤول شمردن :
چند نویسی قلم آهسته دار
بر تو نویسند زبان بسته دار.

نظامی .

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت .

حافظ.

- || از او طلب کردن :
نانی که از کسان طلبی بر خدا نویس
کآخر خدای ِ جانْت به از کدخدای نان .

خاقانی .

|| نگار کردن :
رُخَش را شرم دو گونه نوشتی
گهی میگون و گاهی زردگشتی .

فخرالدین اسعد.

کز عارضین نوشته چو شاهینم .

ناصرخسرو.

|| رسم کردن . ترسیم کردن . (یادداشت مؤلف ). نگاشتن . نگاریدن . || نگاه داشتن و پس اندازی نمودن و باقی گذاشتن (؟). (ناظم الاطباء).