نوشین

نوشین . (ص نسبی ) منسوب به نوش که به معنی شهد باشد. (غیاث اللغات ). شیرین . (غیاث اللغات ) (برهان قاطع). آلوده به نوش . از نوش . (یادداشت مؤلف ). پرنوش . پر از شهد و شیرینی :
گفتم که مرا توشه ده از دو لب نوشین
کآهنگ سفر کردم و وقت سفر آمد.

مسعودسعد.

به بهانه ٔ حدیثی بگشای لعل نوشین
به خراج هر دو عالم گهری فرست ما را.

خاقانی .

انوشه منش باد دارای دهر
ز نوشین جهان باد بسیاربهر.

نظامی .

به نوشین لب آن جام را نوش کرد
ز لب جام را حلقه در گوش کرد.

نظامی .

دگرباره نوشابه ٔ هوشمند
ز نوشین لب خویش بگشاد بند.

نظامی .

کنون که چشمه ٔ قند است لعل نوشینت
سخن بگوی و ز طوطی شکر دریغ مدار.

حافظ.

|| گوارا. (برهان قاطع) (آنندراج ). خوش گوار :
به جوی اندرون آب نوشین روان شد
از این عدل و انصاف نوشین روانی .

فرخی .

بگیر باده ٔ نوشین و نوش کن به صواب
به بانگ شیشم با بانگ افسر سگزی .

منوچهری .

زیرا که تا به صبح شب دوشین
بیدار داشت باده ٔ نوشینم .

ناصرخسرو.

چو دوری چند رفت از جام نوشین
گران شد هر سری از خواب دوشین .

نظامی .

لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح
داغدل بود به امید دوا بازآمد.

حافظ.

|| مطبوع . دلنشین . دلپسند. ملایم طبع :
هزار لشکرجنگی شکست لشکر او
به خواب نوشین اندر شده به لشکرگاه .

فرخی .

چشم فتنه در خواب نوشین شد و دیده ٔ داد و عدل بیدار گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 5). لشکر سلطان عطفه کردند و همه را بر مضاجع قتل در خواب نوشین بخوابانیدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 295).
به برخورداری آمد خواب نوشین
که برناخورده بود از خواب دوشین .

نظامی .

تو مست خواب نوشین تا بامداد و من را
شبها رود که گویم هرگز سحر نباشد.

سعدی .

خواب نوشین بامداد رحیل
بازدارد پیاده را ز سبیل .

سعدی .

|| جان بخش . روح نواز :
رهائی نیابم سرانجام از این
خوشا باد نوشین ایران زمین .

فردوسی .

|| شفابخش :
دم نوشین عیسوی داری
زهر زراق مفتعل چه خوری ؟

خاقانی .

|| مخفف نیوشین . گوش کردنی . شنیدنی (؟). (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).