نوعروس

نوعروس . [ ن َ / نُو ع َ ] (اِ مرکب ) زنی که تازه شوهر کرده باشد. (ناظم الاطباء). تازه عروس . دختری که تازه عروس شود. (فرهنگ فارسی معین ). تازه شوکرده . نوکدبانو. تازه به خانه ٔ شو رفته :
این جهان نوعروس را ماند
رطل کابینْش گیر و باده بیار.

خسروی .

پس پرده گشتی چنین پرفسوس
نه آگه من از کار و تو نوعروس .

فردوسی .

همچو آن دلاله کو گفت ای پسر
نوعروسی یافتم بس خوب فر.

مولوی .

شکایت کند نوعروسی جوان
به پیری ز داماد نامهربان .

سعدی .

می ده که نوعروس چمن حد حسن یافت
کار این زمان ز صنعت دلاله می رود.

حافظ.

|| کنایه از چیز بسیار زیبا که در نهایت جمال و جوانی است .
- نوعروسان بهار ؛ نوعروسان روزگار. (برهان قاطع). کنایه از گلبنان و درختان پرشکوفه ٔ بهاری .
- نوعروسان چمن ؛ نوزادگان چمن . نهال ها و شاخه های نودمیده و گل ها و شکوفه های نوشکفته . (برهان قاطع) (آنندراج ). گلبنان درختان پرشکوفه و پرگل .
- نوعروسان روزگار ؛کنایه از درختان شکوفه کرده . نوعروسان نوروز. نوعروسان بهار. (برهان قاطع).
- نوعروسان معنی ؛ معنی تازه . (فرهنگ فارسی معین ). معانی بدیع :
نوعروسان بکر معنی را
موکشان سوی جلوه گاه عیان .

هاتف (از فرهنگ فارسی معین ).

- نوعروسان نوروز ؛ نوعروسان روزگار. (برهان قاطع). درختان پرشکوفه .
- نوعروس وار ؛ چون نوعروس . در نهایت آراستگی و زیبائی :
دولت نعم صباح کنان نوعروس وار
هرهفت کرده بر دل من هشت در گشاد.

خاقانی .