نیازمند

نیازمند. [ م َ ] (ص مرکب ) محتاج . حاجتمند. (ناظم الاطباء). نیازومند :
هر آنکه دشمن تو باشد و مخالف تو
نیازمند شراب و نیازمند طعام .

فرخی .

این قوم را هیچ خوش می نیاید که ما مردی را برکشیم تا همیشه نیازمند ایشان باشیم . (تاریخ بیهقی ص 412).
هستم یگانه عاصی و عاصی چو من بسی است
جمله نیازمند به فضل تو سال و ماه .

سوزنی .

سیراب کن بهار خندان
فریادرس نیازمندان .

نظامی .

آن کوست نیازمند سودی
گر من بدمی چه چاره بودی .

نظامی .

هرکه بر خود در سؤال گشاد
تا بمیرد نیازمند بود.

سعدی .

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ٔ گزند مباد.

حافظ.

|| مستحق :
ما کز تو چنین سپر فکندیم
گر عفو کنی نیازمندیم .

نظامی .

|| بی نوا. (ناظم الاطباء). فقیر. تنگدست . مسکین . معدم :
تو مهتری و نیازمندی
نشنود کسی مهی بدینسان .

ناصرخسرو.

با فلک دی نیازمندی گفت
چون منت گر نیازمند کنند.

انوری .

|| نیازگر. ملتجی : به تقلید اسلاف در آن معابد نیازمند شده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 414).