نی انبان . [ ن َ
/ ن ِ اَم ْ ] (اِ مرکب ) نام سازی که از نی و چرم سازند. (غیاث اللغات ). نوعی از نی که متصل است به انبانی پر از هوا و آن را می نوازند. (ناظم الاطباء). رجوع به نای انبان شود
: افعی چو نی انبان و کشف کاسه رباب است .
منوچهری .
گاه شیخم گاه رندم گاه صوفی گاه مست
گاه صرنا می نوازم گه نی انبان می زنم .
ملا فوقی (از آنندراج ).