نیکی گمان . [ گ ُ ] (ص مرکب ) خوش نیت . نیک اندیش . دارای حسن ظن . مقابل بدگمان و سؤظنی
: شه نامبردار نیکی گمان
نشست از بر زین سپیده دمان .
فردوسی .
که با کیست زاین گونه تیر و کمان
بداندیش یا مرد نیکی گمان .
فردوسی .
چنین گفت کز گردش آسمان
نیابد گذر مرد نیکی گمان .
فردوسی .
|| خیرخواه . خیراندیش
: که ما زنده اندر زمان توایم
به هر کارنیکی گمان توایم .
فردوسی .