وطن . [ وَ ] (ع مص ) جای گرفتن و مقیم شدن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ) جای باش مردم . (منتهی الارب ). رجوع به ...
وطن . [وَ / وَ طَ ] (ع اِ) جای باش مردم . (منتهی الارب ). جای باشش مردم . (کشاف اصطلاحات الفنون ). جای باشش . جای اقامت . محل اقامت . مقام ...
هم وطن . [ هََ وَ طَ ] (ص مرکب ) هم میهن . دو تن که به یک کشور تعلق دارند.
بی وطن . [وَ طَ ] (ص مرکب ) (از: بی + وطن ) که وطن ندارد. آواره . || در تداول عامه ، دشنام گونه ای است .
اصل ریشه وطن پرستی، مادر میهن
جَلای وطن. ( جَلاء + وطن ) ترک وطن، بیرون رفتن از میهن خود.
امثال:
"مرا هر آینه لازم بود جلای وطن
چرا که مصلحت کار بیدلان سفرست" (خواجوی کرمانی...
وطن پرستی. (وطن پرست + ی، یاء نسبت) وطن دوستی. میهن پرستی. وطنخواهی. (منبع: لغتنامۀ دهخدا بنقل از فرهنگ فارسی معین) رجوع شود به «وطن».
وطن پرست. وط...
دیاسپورا (به انگلیسی: Diaspora from Greek διασπορά, "scattering, dispersion") پراکندگی، مهاجرت یا آوارگی گروهی از مردم که دور از خانه و کاشانه اصلی ...
وتن . [ وَ ] (ع مص ) بر وتین کسی زدن . (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
وتن . [ وُ ت ُ ] (ع اِ) ج ِ وتین . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). به معنی رگ دل . || ج ِ واتن . (المنجد). به معنی ثابت و پاینده د...