هلال قاینی

هلال قاینی . [ هَِ ل ِ ی ِ ] (اِخ ) از فصحای زمان خود بوده و به خواجه هلال شهرت نموده . این چند بیت از اوست :
زآن باده ٔ صافی ّ کهن گشته بنوشید
آن باده که ماننده ٔ جان باشد در تن
آن باده که چون نوشی در تن رود از لطف
چونانکه در انگشت رود آتش روشن .

(از مجمعالفصحاء چ سنگی تهران ج 1 ص 655).

و رجوع به لباب چ لیدن ج 2 ص 65 شود.