هل من مزید. [ هََ م ِ م َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ٔ استفهامی ) مقتبس از قرآن (
30/50) است . صورت ترکیبی این جمله تأویل به مصدر میشود و به جای «بیشتر خواستن » و «افزون طلبیدن » به کار میرود
: هزار شربت زهر ار ز دست او بخورم
ز عشق نعره ٔ هل من مزید برخیزد.
سنائی .
ریختم سرمایه بر پاک و پلید
ای سه سرمایه ده هل من مزید.
مولوی .
عالمی را لقمه کرد و درکشید
معده اش نعره زنان : هل من مزید.
مولوی .
چو دوزخ که سیرش کنند از وقید
دگر بانگ دارد که : هل من مزید؟
سعدی (کلیات چ مصفاص 276).
رجوع به هل (ع ق ) شود.