هم دست

هم دست . [ هََ دَ ](ص مرکب ) همدست . شریک و رفیق . (برهان ) :
نه ز همدستان ماننده به همدستی
نه ز همکاران ماننده بدو یک تن .

فرخی .

دل سرد کن ز دهر که همدست فتنه گشت
اندیشه کن ز پیل که هم جفت خواب شد.

خاقانی .

پای نهادی چو در این داوری
کوش که همدست به دست آوری .

نظامی .

چه دانی که همدست گردند و یار
یکی دزد گردد یکی پرده دار.

سعدی .

|| متفق . (برهان ) :
مبارزانی همدست و لشکری هم پشت
درنگ پیشه به فرّ و شتابکار به کر.

فرخی .

گه اندر جنگ با شمشیر همدست
گه اندر بیشه ها با شیر در کار.

فرخی .

گاهی سموم قهرتو همدست با خزان
گاهی نسیم لطف تو همراز با صبا.

سعدی .

|| همنشین . || همسر. (برهان ) :
اگرچه مریم او را هست همدست
همی خواهد که باشد با تو پیوست .

نظامی .

|| هم آغوش . همخواب :
در آن ساعت که از می مست گشتی
به بوسه با ملک همدست گشتی .

نظامی .

حریفان از نشستن مست گشتند
به بوسه با ملک همدست گشتند.

نظامی .

سلطان و ایازهر دو همدست
سرهنگ خراب و پاسبان مست .

نظامی .

|| هم زور. (برهان ) :
همه همدستی اوفتاده ٔاو
همه در بسته ای گشاده ٔ او.

نظامی .