هم گوشه . [ هََ ش َ
/ ش ِ ] (ص مرکب ) هم جنس و همسایه . (برهان )
: بپرسیدش از دوستان کهن
که بودند هم گوشه و هم سخن .
فردوسی .
گاهی به نشیبی شده همگوشه ٔ ماهی
گاهی به فرازی شده برتر ز دوپیکر.
ناصرخسرو.
مگر نه مقرند دیوانْت یکسر
که تو خر نه همگوشه ٔ بومعینی .
ناصرخسرو.
جز عرصه ٔ بزم گهرآگین تو گردون
همگوشه کجا یافت ره کاهکشان را؟
انوری .