رشحات الهی

«رشحات» جمع «رشحه» در لغت به معنای تراوش و چکیده است؛[1] و به تراوش و تراویدن آب، «رشحه» می‌گویند.[2] در کتاب‌های فلسفی و عرفانی اما، واژه «رشحه» و «رشحات» به معنای تراوش فیض، رحمت، دانش و دیگر امور معنوی از سوی [پروردگار عالم] عالم ماوراء طبیعت، می‌باشد.[3] [1]. ر. ک: لغت‌نامه دهخدا، واژه «رشحه». [2]. ر. ک: معین، محمد، فرهنگ فارسی، واژه «رشح». [3]. ر. ک: حسینى اردکانى، احمد بن محمد، مرآت الاکوان(تحریر شرح هدایه ملا صدرا شیرازى)، ص 652، تهران، میراث مکتوب، چاپ اول، 1375ش؛ میرداماد، محمد باقر، جذوات و مواقیت، ص43، تهران، میراث مکتوب، چاپ اول، 1380ش.