خرمن . [ خ َ / خ ِ م َ ] (اِ) کود گندم بود که بعد از آن پاک کنند. (نسخه ای از اسدی ). قبه ٔ غله و گل و خاک بود. (نسخه ای از اسدی ). توده ٔ گن...
خرمن خرمن . [ خ ِ / خ َ م َ خ ِ / خ َ م َ ] (ق مرکب ) کنایه از زیادی است . کنایه از مقدار فراوان می باشد : جوجو ستد آنچه دادش ایام خرمن خرمن ه...
خرمن ده . [ خ َ م َ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سعیدآباد بخش مرکزی شهرستان سیرجان ، واقع در 2هزارگزی شمال سعیدآباد سر راه شوسه ٔ سیرجان ...
خرمن بان . [ خ ِ / خ َ م َ ] (اِ مرکب ) نگاهبان خرمن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرمن جای . [ خ ِ / خ َ م َ ] (اِ مرکب ) خرمنگاه . جایی که در آنجا خرمن جمع می کنند. مداسة. (منتهی الارب ). اجران ؛ گرد آوردن خرما را در خرمن جای ...
خرمن کلا. [ خ َ م َ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان دشت سر بخش مرکزی شهرستان آمل ، واقع در هزاروپانصدگزی خاور آمل و یک هزارگزی شوسه ٔ آمل به بابل...
خرمن کوب . [ خ ِ / خ َ م َ ] (نف مرکب ) آنکه خرمن کوبد. (از ناظم الاطباء) : کفر و کذب این دو راست خرمن کوب نحس و فخر آن دو راست دامنگیر. خاق...
خرمن سوز. [خ َ / خ ِ م َ ] (نف مرکب ) آنکه یا آنچه خرمن را بسوزاند. || (ن مف مرکب ) خرمن سوخته : عاقلان خوشه چین از سرّ لیلی غافلندکین کرا...
خرمن گاه . [ خ ِ/ خ َ م َ ] (اِ مرکب ) جای کوفتن خرمن . (از ناظم الاطباء). جرین . داس . بَیْدَر. (منتهی الارب ) : تخم تا در زمین نماند سه ماه ب...
خرمن گل . [ خ ِ / خ َ م َ ن ِ گ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) معشوق . || سرین معشوق . (آنندراج ) : آغوش مرا محرم آن خرمن گل کن موی کمرت طاق...