قائل بودن

قائل بودن. [ءِ ل دَن]. (مص م. عر-فا). گوینده. مقر و ومعترف و معتقد به چیزی بودن. تسلیم شدن، اقرار بر گناه و جنایت کردن؛معتقد بر چیزی بودن (ناظم الاطباء). ج ، قائلین. مثل قائلین به ثنویت، وحدت وجود، عدل الهی و الخ. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////// و آن دو گروه مبطل نیز بدین مقالت قایل اند و هر گروهی از این جمله که یاد کردیم مر این قول را مقدمات دارند و به براهین دعوی کنند //////////////////////////////////////////////////////////////////////// هجویری، کشف المحجوب ///////////////////////////////////////////////////////////////////// شاخ شکوفه پنبه از گوش کرد بیرون تا مدح رکن دین را اصغا کند ز قایل /////////////////////////////////////////////////////////////// کمال الدین اسماعیل ///////////////////////////////////////////////////////////////////// گر بدل قایل آن سرو سهی بالایی سر بر آر از فلک و عالم بالا را بین //////////////////////////////////////////////////////////////////////// خواجوی کرمانی //////////////////////////////////////////////////////////////////// هستم به گناه خویش قایل تا چند شوم قتیل عشقت ////////////////////////////////////////////////////////////////////// جهان ملک خاتون