مکتب ایونی

مکتب ایونی (در منابع فارسی گاه ایونیان را فارسی سازی کرده یونانی گفته اند)، بخشی از فلسفه‌ی یونانی می‌باشد، که در سده‌ها‌ی ۵ و ۶ پیش از میلاد، در ایونیه و ملطیه رواج داشت. این مکتب بدان سبب مکتب ایونی نام گرفته که فلاسفه‌ی آن از مردمِ ایونیه بودند. ایونیه مرکز فلاسفه‌ی آن‌زمانِ‌ غرب، و مهم‌ترین قسمتِ یونان از لحاظِ علم و فرهنگ بود.

تالس، انکسیمندر، انکسیمنس، هراکلیتوس، انکساگوراس و دیگران از این نقطه برخاستند. این فیلسوفان را طبیعی‌گرا یا طبیعن گرا نیز می‌گویند. چرا که با اختلاف مذاق و مشرب، همگیِ آنان به طبیعت نظر داشتند، و به وجهی، ماده و جسم را اصل و حقیقت اشیا می‌دانستند.

فلاسفه‌ی این مکتب متوجه بودند که جهان در حالِ تغییر و تحول است، بنابراین به‌دنبالِ وجودِ حقیقی‌، یا مادةالموادی رفتند که این تغییر و تحولات از آن برخاسته است. این تفکر تا بدانجا بود که حتی هراکلیتوس، منکرِ وجود بود، و همه چیز را در حالِ حرکت و تبدیل فرض می‌کرد.

موردِ مهمِ دیگر در موردِ این فلاسفه این است که هر کدام سعی می‌کردند که حقیقتِ جهان را بدونِ استفاده از اساطیر و دین، بلکه با استفاده از استدلال‌های عقلی توضیح دهند. مکاتبِ بعدی‌ای که در یونان بوجود آمدند، از برخی جنبه‌ها جالب‌تر و دارای اهمیتِ بیشتری هستند، اما جنبه‌ی دینیِ آنان بیشتر از جنبه‌ی علمی‌شان می‌باشد.