درفش کاویانی

درفش کاویانی (نام‌های دیگر: درفش کاویان، درفش کابیان، درفش کافیان، درفش کاوان، اختر کاویانی، علم فریدون)؛ درفش اسطوره‌ای ایران از عهد قدیم تا پایان امپراتوری ساسانیان که به گفتهٔ مورخین اسلامی هزار هزار (یک میلیون) سکهٔ طلا ارزش داشته‌است. این درفش پس از حمله اعراب به ایران به دست آن‌ها افتاد و از بین رفت.

محتویات [نمایش]
اسطوره [ویرایش]

اشاره به درفش کاویانی در اساطیر ایران، به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم و ستم آژی‌دهاک (ضحاک) برمی‌گردد. ضحاک ماردوش شاهی است که در اثر بی عدالتی و ظلم شیطان شانه‌هایش را بوسه می‌زند و از جای بوسه‌ها مارهایی می رویند. ضحاک برای اینکه زنده بماند باید روزانه مغز دو جوان را به مارها ب‌دهد و کاوه آهنگر نیز کسی است که هفده فرزندش قربانی مارها شده است. در این هنگام، کاوه برای آن که مردم را علیه ضحاک بشوراند، پیش‌بند چرمی خود را بر سر چوبی می‌کند و آن را بالا می گیرد تا مردم گرد او آیند. سپس با کمک مردم، کاخ فرمانروای ضحاک خونخوار را در هم می کوبد و فریدون را بر تخت شاهی می نشاند. فریدون نیز پس از آینکه به شاهی رسید فرمان می دهد تا چرم پیش‌بند کاوه را با دیباهای زرد و سرخ و بنفش بیارایند و زر و گوهر به آن بیافزایند و آن را درفش شاهی خواند. و بدین شکل کلمه درفش کاویانی پدید آمد.

فردوسی در شاهنامه چنین می‌گوید :

فرو هشت ازو سرخ و زرد و بنفش همی خواندش کاویانی درفش[۱]
بعدها نیز هر پادشاهی به آن گوهری می‌افزود تا در شب نیز درفش کاویان بیشتر بدرخشد. درفش کاویان نشان جمشید و نشان فریدون نیز نامیده می‌شد.[۲] [۳]

تاریخ [ویرایش]

از نظر تاریخی در متون اوستایی و هیچ یک از نوشته‌های بجا مانده از دوران هخامنشی، سلوکی و اشکانی اشاره مستقیمی به درفش کاویانی نشده‌است. پژوهشگران امروزی در مورد اینکه آیا درفش کاویانی جدا از روایتهای اسطوره‌ای یک واقعیت تاریخی بوده‌است محتاطانه برخورد می‌کنند. [۳] بیشتر دانش ما در مورد درفش کاویانی به منابع اسلامی بر می‌گردد. محمد بن جریر طبری در کتاب خود به نام تاریخ الامم و الملوک می‌نویسد: درفش کاویان از پوست پلنگ درست شده، به درازای دوازده ارش که اگر هر ارش را که فاصله بین نوک انگشتان دست تا بندگاه آرنج است، ۶۰ سانتی متر به حساب آوریم، تقریباً پنج متر عرض و هفت متر طول می‌شود. ابوالحسن مسعودی نیز به همین موضوع اشاره می‌کند. ابن خلدون گزارش می‌کند که درفش کاویانی دارای ستاره‌ای بود و چنین اعتقادی وجود داشت که تا زمانی که کسی که این درفش را حمل می‌کند شکست ناپذیر است. گفته می شود که علامت + که بر روی پرچم کاویانی بوده همان چلیپا یا صلیب پارسی است که نماد و آیکون خورشیددر فرهنگ ایرانی و آئین مهری بوده است [۳] کاوه فرخ بیان می‌کند که بالاترین نشان دوره ساسانی درفش کاویانی می‌باشد و تصویری بازسازی شده‌ای از درفش کاویان بر اساس شاهنامه ارایه می‌دهد.[۴] به هنگام حمله اعراب به ایران، در جنگ قادسیه درفش کاویان به دست آنان افتاد و چون آن را نزد عمر بن خطاب، خلیفه مسلمانان، بردند، وی از بسیاری گوهرها، درها و جواهراتی که به درفش آویخته شده بود، دچار شگفتی شد و به نوشته تاریخ بلعمی عمر خلیفه مسلمین دستور داد تا گوهرهای آنرا بردارند و آنرا بسوزانند.[۳]

درفش کاویانی و ملی گرایی [ویرایش]



روی جلد نشریه ملی گرایانه کاوه که توسط تقی زاده در زمان جنگ جهانی اول چاپ می‌گردید
درفش کاویانی نقشی نمادین در بین جنبشهای با تفکرات ملی گرایانه ایران از آغاز اسلام تاکنون بازی کرده است. یعقوب لیث صفاری در هنگام قیام خود بر علیه عباسیون در شعری که از طرف او برای خلیفة عباسی ارسال شد، چنین نوشت : «درفش کاویان (عَلَم الکابیان ) همراه من است و امیدوارم که زیر لوای آن بر ملتها حکومت کنم » [۵]



در دوران مدرن درفش کاویانی نقشی نمادین در جنبشهای ملی گرایانه و سیاسی داشت. این نماد نه تنها در جنبشهای سیاسی پوپولیست جایگاه خاصی داشت. بلکه نمادی بود که در ملی گرایی مدرن ایران تواماً داری نقشی عقیدتی، فرهنگی و روشنفکری بوده است.[۶]

پانویس [ویرایش]

↑ ضحاک [صفحه 9]‏
↑ حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه فردوسی [۱]
↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳
KHALEGHI-MOTLAGH, DJALAL.. «DERAFŠ-EKĀVĪĀN, the legendary royal standard of the Sasanian kings.». در Encyclopedia Iranica. ویرایش 1st Edition. 2007.
↑
Kaveh Farrokh, Angus McBride.. Sassanian Elite Cavalry AD 224-642. ویرایش 1st Edition. Osprey Publishing، 2005. ISBN 1-84176-713-1, 9781841767130.
↑ شاپور شهبازی، نوشتار پرچم، در دانشنامهٔ بزرگ اسلامی
↑ Nationalizing Iran: Culture, Power, and the State, 1870-1940 By Afshin Marashi Published by University of Washington Press, 2008
منابع [ویرایش]

ایران در زمان ساسانیان نوشته کریستنسن ترجمهٔ یاسمی
[نهفتن]
ن • ب • و
نمادهای ملی ایران
نشان‌ها
پرچم ایران و رنگ‌های پان‌ایرانیسم · نشان شیر و خورشید · درفش کاویانی · نشان رسمی ایران

سرودها
اولین سرود ملی ایران · سرود شاهنشاهی ایران · ای ایران · پاینده بادا ایران · سرود ملی ایران
فرهنگ
نوروز · شاهنامه · فروهر · کوه دماوند · گاه‌شماری ایران · قالی ایرانی · رقص پهلوانی · هما (اسطوره) · چهارشنبه‌سوری · سیمرغ
گل ملی
لاله · رز · سرو ناز · نیلوفر · گل انار
وابسته
تخت جمشید · پاسارگاد · جشن سده · مهرگان · پرچم‌های پادشاهی خاندان پهلوی
رده‌های صفحه: اساطیر ایرانی ساسانیان نمادهای ملی ایران

قس اردو

درفش کاویانی قدیم ایرانی سلطنتاں دا جنگی جھنڈا سی ، جس نوں ایرانی ہر جنگ چ اگے اگے رکھدے سن تے اسنوں فتح دی علامت سمجھدے سن ۔

[لکھو]تریخ

File:Kaveh magazine logo.jpg
پہلی جنگ عظیم دے ویلے دی اک مورت
ایہہ جھنڈا کاوہ یاں کارویش ناں دے اک ایرانی لوہار نے بنائیا سی جس دے پتراں نوں ایران دے بادشاہ ضحاک نے قتل کروا دتا سی تے اینہاں دے ڈکرے کرکے اژدھے دے اگاڑی سٹ سٹے سن ۔ کاوہ نے ضحاک دے خلاف بغاوت کیتی تے تخت دے اصلی وارث فریدون نوں تخت تے بٹھائیا ، اس لڑائی چ اس نے جہڑا جھنڈا اتانہہ چکئیا ، اوہ اسدی دی بٹھی دی پھونکنی دے چم نال بنائیا گئیا سی ، اس لئی ایہہ جھنڈا درفش کاویانی دے ناں نال مشہور ہوگئیا ۔ درفش پرانی فارسی چ جھنڈے نوں آکھدےسن۔
گٹھیاں: ٹٹے ہوۓ جوڑاں آلے صفحےایران ایشیا تریخ

قس پنجابی

درفش کاویانی قدیم ایرانی سلطنتاں دا جنگی جھنڈا سی ، جس نوں ایرانی ہر جنگ چ اگے اگے رکھدے سن تے اسنوں فتح دی علامت سمجھدے سن ۔

[لکھو]تریخ

File:Kaveh magazine logo.jpg
پہلی جنگ عظیم دے ویلے دی اک مورت
ایہہ جھنڈا کاوہ یاں کارویش ناں دے اک ایرانی لوہار نے بنائیا سی جس دے پتراں نوں ایران دے بادشاہ ضحاک نے قتل کروا دتا سی تے اینہاں دے ڈکرے کرکے اژدھے دے اگاڑی سٹ سٹے سن ۔ کاوہ نے ضحاک دے خلاف بغاوت کیتی تے تخت دے اصلی وارث فریدون نوں تخت تے بٹھائیا ، اس لڑائی چ اس نے جہڑا جھنڈا اتانہہ چکئیا ، اوہ اسدی دی بٹھی دی پھونکنی دے چم نال بنائیا گئیا سی ، اس لئی ایہہ جھنڈا درفش کاویانی دے ناں نال مشہور ہوگئیا ۔ درفش پرانی فارسی چ جھنڈے نوں آکھدےسن۔
گٹھیاں: ٹٹے ہوۓ جوڑاں آلے صفحےایران ایشیا

قس آلمانی

Das Derafsh Kāviān (Drafš-e Kāvīān, ‏درفش کاویانی‎ Derafš-e Kāviāni) war die legendäre Standarte der Sassanidenherrscher. Das Banner wurde manchmal auch "Standarte von Jamshid" (Drafš-e Jamshid), die "Standarte von Fereydun" (Drafš-e Freydun) oder die "königliche Standarte" (Drafš-e Kayi) genannt.
Der Name Drafš-e Kāvīān bedeutet "die Standarte der kay(s)" (d.h. kavis "Könige") oder "von Kāva."[1][2][3]
Legende [Bearbeiten]

Die zweite Bedeutung bezieht sich auf eine iranische Legende, in der das Derafš-e Kāvīān das Banner eines zum Helden erhobenen Schmiedes namens Kāva (Modernes Persisch: Kāve) ist. Dieser führte angeblich eine Revolte gegen einen ausländischen Herrscher namens Dahāg (Modernes Persisch: Zahhāk) an. Das Epos Shahnameh aus dem 10. Jahrhundert greift Zahhak als bösartigen Araber wieder auf, gegen den Kāveh die Menschen zu den Waffen ruft und dabei seine an einem Speer befestigte Schürze als Banner benutzt. Nachdem der Krieg gewonnen werden konnte, dekorierte das Volk die Schürze mit Juwelen und das Banner wurde zum Symbol für iranische Unabhängigkeit und Widerstand gegen Fremdherrschaft.
Sassanidische Standarte [Bearbeiten]

In der späten sassanidischen Periode (224-651 n.Chr.) wurde das Drafš e Kāvīān zum Symbol der sassanidischen Dynastie. Es repräsentierte den sassanidischen Staat - Ērānšāhr, das "Iranische Reich" — Eran Shahr bedeutet Arisches Reich auf Mittelpersisch — und kann deshalb als erste National-Flagge des Iran gelten. Das Banner trug einen Stern (den akhtar) auf purpurnem Grund, war mit Juwelen besetzt und hatte flatternde rote, goldene und purpurne Wimpel. Der Begriff achtar bedeutet auch "Glück", weshalb der Verlust der Standarte in der Schlacht auch als Verlust des Schlachtenglücks gesehen wurde. Nach der Niederlage der Sassaniden in der Schlacht von Kadesia wurde die sassanidische Flagge von einem gewissen Zerar bin Kattab gerettet, der dafür 30.000 Denare erhielt. Nachdem sie ihrer Juwelen beraubt worden war, soll Kalif Umar ibn al-Chattab die Standarte verbrannt haben.[4] Following the defeat of the Sassanids at the Battle of al-Qādisiyyah, the Sassanid standard was recovered by one Zerar bin Kattab,[1]
Als Symbol des Sassanidenreiches war das Drafsh e Kavian unwiderruflich an Eranshahr und die iranische Nationalität gebunden. Daher, als 867 Ya'qub-i Laith aus der Saffariden-Dynastie das Erbe der Sassanidenherrscher für sich beanspruchte um deren "Glanz wiederzubeleben", besagte ein in seinem Namen an den abbasidischen Kalifen geschriebenes Gedicht: "Ich reite unter dem Drafsh e Kavian, mit dessen Hilfe ich die Nationen beherrschen will." Es gibt allerdings keine Hinweise, dass Ya'qub-i Laith jemals eine solche Flagge in Auftrag gegeben hat. Trotzdem blieben Sterne in der Gegend des Iran ein beliebtes Wappenzeichen, bis sie später vom Löwe und Sonnen-Symbol verdrängt wurden.[5]
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ a b http://www.iranicaonline.org/articles/derafs-e-kavian-
↑ Website honoring Dr. Kourosh Aryamanesh—Depicts images of the Derafsh Kaviani:
↑ Image of the Derafsh Kaviani:
↑ http://www.iranicaonline.org/articles/flags-i
↑ http://www.iranicaonline.org/articles/derafs
Kategorie: Sassaniden

قس انگلیسی
The Derafsh Kāviān (Middle Persian: Drafš-e Kāvīān, Modern Persian: درفش کاویانی Derafš-e Kāviāni) was the legendary royal standard (vexilloid) of the Sassanid kings.[1][2][3] The banner was also sometimes called the "standard of Jamshid" (Drafš-e Jamshid), the "standard of Fereydun" (Drafš-e Freydun), and the "royal standard" (Drafš-e Kayi).
The name Drafš-e Kāvīān means "the standard of the kay(s)" (i.e., kavis "kings") or "of Kāva."[1]
Contents [show]
[edit]Legend

The latter meaning is an identification with an Iranian legend in which the Derafš-e Kāvīān was the standard of a mythological blacksmith-turned-hero named Kāva (Modern Persian: Kāve), who led a popular uprising against the foreign demon-like ruler Dahāg (Modern Persian: Zahhāk). Recalling the Sassanid-era legend, the 10th century epic Shahnameh recasts Zahhak as an evil and tyrannical Arab, against whom Kāveh called the people to arms, using the blacksmith's leather apron on a spear as a standard. In the story, after the war that called for the kingship of Fereydun (Middle Persian: Frēdōn) had been won, the people decorated the apron with jewels and the flag became the symbol of Iranian independence and resistance towards foreign tyranny.
[edit]Sassanid Standard

By the late Sassanid era (224-651), a real Drafš e Kāvīān had emerged as the standard of the Sassanid dynasts. It was thus also representative of the Sassanid state - Ērānšāhr, the "Iranian Empire" — Eran Shahr means Aryan Empire in Middle Persian[4] — and may so be considered to have been the first "national flag" of Iran. The banner consisted of a star (the akhtar) on a purple field, was encrusted with jewels and had trailing red, gold and purple streamers on its edges. The term achtar was significant since the star also represented "fortune", and the capture and destruction of the banner on a field of battle implied the loss of the battle (and hence the loss of fortune).[5] Following the defeat of the Sassanids at the Battle of al-Qādisiyyah, the Sassanid standard was recovered by one Zerar bin Kattab,[1] who received 30,000 dinars for it. After the jewels were removed, Caliph Umar is said to have burned the standard.[1]
As the symbol of the Sassanid state,[6] the Drafsh e Kavian was irrevocably tied to the concept of Eranshahr and hence with the concept of Iranian nationhood. Thus, in 867, when Ya'qub-i Laith of the Saffarid dynasty claimed the inheritance of the kings of Persia and sought "to revive their glory," a poem written on his behalf sent to the Abbasid caliph said: "With me is the Drafsh e Kavian, through which I hope to rule the nations."[5] Although no evidence that Ya'qub-i Laith ever recreated such a flag, star imagery in banners remained popular until the ascendance of the Lion and Sun symbol.
[edit]See also

Sassanid dynasty
Iranian nationalism
Flag of Iran
[edit]References and Bibliography

^ a b c d Khaleghi-Motlagh, Djalal (1996). "Derafš-e Kāvīān". Encyclopedia Iranica. 7. Costa Mesa: Mazda.
^ Website honoring Dr. Kourosh Aryamanesh—Depicts images of the Derafsh Kaviani:
^ Image of the Derafsh Kaviani:
^ Wiesehofer, Joseph Ancient Persia New York:1996 I.B. Tauris
^ a b Shahbazi, A. Shapur (2001). "Flags". Encyclopaedia Iranica. 10. Costa Mesa: Mazda.
^ Shahbazi, A. Shapur (1996). "Derafš". Encyclopaedia Iranica. 7. Costa Mesa: Mazda.
[edit]External links

Derafsh Kaviani on Flickr
[hide] v t e
National symbols of Iran
Emblems
Flag and colors Lion and Sun Derafsh Kaviani I.R.I Emblem

Anthems
Well-being of the Shah Imperial Anthem of Iran Oh Iran A Lasting Iran I.R.I Anthem
Cultural
Nowruz Shahnameh Faravahar Damavand Persian calendar Persian carpet Varzesh-e Bastani Huma bird Simurgh
Related
Persepolis Sadeh Mehregan Imperial Standards of Iran
Category
View page ratings
Rate this page


What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Historical flagsSassanid EmpireNational symbols of IranPersian words and phrases

قس فرانسه

Le légendaire drapeau de l'Iran serait Derafsh Kaviani. Il a été fait d'un long tablier de cuir rectangulaire tel qu'il a été utilisé par Kaveh le Forgeron durant le règne de Fereydoun. Ferdowsi cite ce tablier de cuir comme le symbole de l'indépendance iranienne, de résistance et d'esprit révolutionnaire des masses face aux envahisseurs étrangers. Ce drapeau était décoré de bandes de soie jaune, magenta et rouge écarlate. Kaveh était prononcé Kavak en Pahlavi, ce qui signifie glorieux et le Derafsh-e Kaviani fut appelé ainsi, signifiant le Glorieux drapeau de l'Iran.
Dynastie Achéménide (559-323 av. J.-C.)[modifier]

Pendant la période Achéménide, plus spécialement à l'époque de Cyrus II, le drapeau impérial persan était fait à l'image royale, de forme rectangulaire, divisé en 4 trinagles équivalents. 2 triangles était colorés d'une couleur et les deux autres d'une autre couleur. Le drapeau national Iranien était, cependant, le même que le Derafsh Kaviano décrit plus haut. Depuis les fouilles menées à Persepolis, les archéologues ont trouvé un autre standard, représentant un aigle, exprimant l'idée que c'était le drapeau officiel sous le règne de Darius Ier le grand et de ses descendants.
Dynastie Sassanide (224-642 ap. J.-C.)[modifier]

Le drapeau a cette jonction historique était encore fait de cuir de forme rectangulaire, recouvert d'une fine couche de soir ornée avec des joyaux, et dans le centre une étoile à 4 branches, pointant aux 4 coins du monde. La même étoile est appelée Akhtare Kaviani (l'étoile Kaviani) par Ferdowsi dans le Shahnamah (Livre des Rois). Ce drapeau était plus grand que le Derafsh Kaviani original installé sur un long javelot, dont l'extrémité apparaissait au-dessus du drapeau. En bas de ce drapeau étaient cousues des bandes jaune, magenta et rouge écarlate, desquelles pendaient de larges pierres précieuse. Ce drapeau a été détruit par les Arabes après la défaite finale des Sassanides contre les arabes musulmans envahissant l'empire Sassanide.
Voir aussi[modifier]

Lion solaire, emblème impérial de la Perse
Kaveh
Shahnamah
Dynastie Achéménide
Dynastie Sassanide
Drapeau de l'Iran
Portail de l’Iran
Catégories : Mythologie persePersonnages du Shâh Nâmâ

قس سوئدی

Derafsh Kaviani (persiska: درفش کاویانی Derafš-e Kāvīāni) är Irans legendariska riksbaner. Detta kungliga värdighetstecken blev under den sassanidiska dynastin (226-640 e. Kr.) riksbaner i form av en rikt utstyrd fana.
Enligt legenden var Derafsh Kaviani smeden Kavehs förskinn som tjänade som baner när han reste sig mot den demoniske tyrannen Zahhak och återvann friheten för de iranska folken. När Kaveh besegrat Zahhak blev Fereydun kung och lät smycka baneret med juveler. Därefter blev en symbol för iransk självständighet och kamp mot utländsk tyranni.
Derafsh Kaviani består av en stjärna i mitten som symboliserar lycka. När araberna invaderade Iran på 600-talet hamnade riksbaneret i kalifen Umars händer. Umar brände baneret efter att han avlägsnat juvelerna. I Irans nationalepos Shahnama (Kungaboken) beskrivs Zahhak därför som en ondskefull arab. I senare persisk litteratur blir sassanidernas riksbaner en symbol för persisk renässans och ett återupplivande av de antika kungliga traditionerna.
Denna artikel om heraldik eller symboler behöver bilder. Är du upphovsrättsinnehavare till en passande illustration får du gärna ladda upp den.
Kategorier: Illustrationsbehov-SymbolIranistikNationalsymbolerRiksregalierKultur i Iran