فرهاد مهراد

فرهاد مِهراد (۲۹ دی ۱۳۲۲ در تهران - ۹ شهریور ۱۳۸۱ در پاریس)[۱] معروف به فرهاد؛ خواننده، آهنگ‌ساز و نوازندهٔ پاپ راک اهل ایران بود.[۲]
فرهاد از خوانندگان راک ایرانی بود و نخستین آلبوم راک اند رول ایران را منتشر کرد.[۳] آنچه فرهاد را از دیگر همدوره‎هایش متمایز می‎کند، ترانه‎های پوچ‌گرا و فرهنگ خیابانی است که در موسیقی او متبلور شده‎است. این عناصر در ترانه مشهور «کودکانه» که با نام «بوی عیدی» نیز شناخته می‌شود بیش از پیش نمود دارد.[۲]
او به عنوان یکی از سیاسی‌ترین خوانندگان ایران شناخته می‌شود.[۴] فرهاد در اوایل دهه ۱۳۵۰ شعرهایی با مضامین سیاسی می‌خواند[۴] و مدتی زندانی سیاسی بود.[۳] فرهاد بعداً از انقلابیون شد[۱] و در زمستان ۱۳۵۷ ترانه انقلابی «وحدت» را خواند،[۵] اما پس از انقلاب تا سال ۱۳۷۲ از ادامه کار منع شد.[۱]
از معروف‌ترین آهنگ‌های او می‌توان به «جمعه»، «کودکانه»، «وحدت»، «گنجشکک اشی مشی»، «شبانه» اشاره کرد. فرهاد آهنگ‎هایی نیز به زبان‎های غیرفارسی دارد.[۱][۳]
محتویات [نمایش]
زندگی‌نامه [ویرایش]

سال‌های کودکی [ویرایش]
فرهاد ۲۹ دی ۱۳۲۲ در لنگرودگیلان متولد شد. پدرش رضا مهراد، کاردار ایران در کشورهای عربی بود. فرهاد تا ۸ سالگی که به همراه خانواده به تهران بازگشت در عراق زندگی می‌کرد.[۶] برادر بزرگ فرهاد ویولن می‌نواخت. یکی از دوستان برادرش متوجه علاقهٔ فرهاد به موسیقی می‌شود و از خانواده فرهاد می‌خواهد که سازی برای او تهیه کنند. با اصرار برادرش یک ویولن‌سل برای او تهیه می‌کنند و تمرینات فرهاد آغاز می‌شود. ولی عمر تمرینات ویولن‌سل از ۳ جلسه فراتر نرفت.
سال‌های جوانی و شهرت [ویرایش]


تصویر «فرهاد مهراد» بر جلد مجلهٔ «اطلاعات هفتگی»


فرهاد، شهیار قنبری و اسفندیار منفردزاده روی جلد ترانه «جمعه»
بعد از ترک تحصیل در کلاس یازدهم با یک گروه نوازندهٔ ارمنی آشنا می‌شود و با استفاده از سازهای آنان به صورت تجربی نواختن را می‌آموزد و مدتی بعد به عنوان نوازندهٔ گیتار در همان گروه شروع به فعالیت می‌کند. فرهاد دو سال نیز به انگلستان رفت و در آنجا با موسیقی پاپ آن سال‌های انگلستان آشنا شد.
پس از بازگشت به ایران فرهاد اولین اجرای موسیقی خود را در هتل ریمبو در خیابان ایرانشهر تهران اجرا کرد. سپس به اجرای برنامه در رستوران کوچینی ادامه داد و در آنجا به فرهاد بلک‌کَتس مشهور شد. در این دوران در کافه‌های مختلف تهران به خواندن آوازهایی از گروه‌های معروف موسیقی آن زمان از جمله بیتل‌ها، الویس پریسلی، و ری چارلز می‌پرداخت. در همین دوره ترانهٔ «اگه یه جو شانس داشتیم» را برای دوبلهٔ فیلم بانوی زیبای من خواند که در فیلم استفاده شد.
در ۱۳۴۸ فرهاد برای ترانهٔ «مرد تنها» (با آهنگ اسفندیار منفردزاده و شعر شهیار قنبری) در فیلم رضا موتوری (به کارگردانی مسعود کیمیایی) آواز خواند. این ترانه در سال ۱۳۴۹ هم‌زمان با اکران فیلم به شکل صفحهٔ موسیقی منتشر شد. در ۱۳۵۰ ترانهٔ «جمعه» (کار منفردزاده و قنبری) را برای فیلم خداحافظ رفیق (به کارگردانی امیر نادری)، در ۱۳۵۱ ترانهٔ «خسته» را برای فیلم زنجیری، و در ۱۳۵۶ ترانهٔ «سقف» (کار منفردزاده و ایرج جنتی عطایی) را برای فیلم ماهی‌ها در خاک می‌میرند خواند.
در همین سال‌ها(اوایل دههٔ ۱۳۵۰) فرهاد با دختری به نام مونیکا آشنا شد و با او ازدواج کرد اما سرانجام این ازدواج جدایی بود. بعدها یعنی در اواخر همین دهه فرهاد با پوران گلفام ازدواج کرد و تا پایان عمر با او زندگی کرد.
تا سال ۱۳۵۷ و انقلاب ایران کنسرت‌های فراوانی داد. در بهمن ۱۳۵۷ هم‌زمان با انقلاب ترانهٔ معروفش «وحدت» (آهنگ از منفردزاده، شعر از سیاوش کسرایی) را ضبط کرد.
پس از انقلاب مدت‌ها از کار منع شد تا بالاخره در ۱۳۶۹ آلبوم خواب در بیداری را منتشر کرد که چند ترانهٔ فارسی و چند ترانهٔ انگلیسی داشت. در این نوار فرهاد پیانو هم می‌نواخت و بعضی از آهنگ‌ها را هم خود ساخته بود. در ۱۳۷۴ نیز اولین کنسرت بعد از انقلابش را در کلن اجرا کرد.
در ۱۳۷۶ آلبوم وحدت او نیز منتشر شد که شامل ترانه‌های دههٔ ۱۳۵۰ او بود. در ۱۳۷۷ توانست در هتل شرق تهران کنسرت اجرا کند و آلبوم برف را نیز منتشر کرد.
سال‌های پایانی و بیماری [ویرایش]


مزار فرهاد مهراد در پاریس
پس از انتشار آلبوم «برف»، فرهاد درصدد تهیه آلبومی با نام «آمین» بود که ترانه‌هایی از کشورها و زبان‌های مختلف را در بر می‌گرفت. اما از مهرماه ۱۳۷۹ بیماری او جدی شد. فرهاد به بیماری هپاتیت سی مبتلا بود و در نتیجهٔ عوارض کبدی ناشی از آن در خرداد ۱۳۸۱ برای درمان به لیل در فرانسه رفت و در ۹ شهریور همان سال پس از مدتی اغما در بیمارستان، در سن ۵۹ سالگی درگذشت و در ۱۳ شهریور در گورستان تیه در پاریس دفن شد. پس از درگذشت فرهاد، مجموعه آثار[۷] و فیلم مستندی[۸] از او منتشر شد.
آثار [ویرایش]

آهنگ‌سازی [ویرایش]
" آوار " شعر از شهیار قنبری
تو را دوست دارم، شعر از مهدی اخوان ثالث (با تغییرات فرهاد)
نجوا(اصل آهنگ از منفردزاده)Lyrics by : Shahyar Ghanbari
خواب در بیداری، شعر از Juan Ramon Jimenez (با تغییرات فرهاد)
برف، شعر از نیما یوشیج (با تغییرات فرهاد)
کوچ بنفشه‌ها، شعر از شفیعی کدکنی
خیال خوشی، شعر از ویلیام شکسپیر
کتبیه، شعر از فریدون رهنما
گاندی، شعر از مهاتما گاندی، ترجمه شعر از انگلیسی محمد حسین آریا
وقتی که بچه بودم، شعر از اسماعیل خویی (با تغییرات فرهاد)
آلبوم‌ها [ویرایش]
اسیر شب
آئینه‌ها(مسخ) - موسیقی: حسن شماعی‌زاده - شعر: اردلان سرفراز
هفته خاکستری - موسیقی: واروژان - شعر: شهیار قنبری
وحدت - موسیقی: اسفندیار منفردزاده
فنجان چای (بیکلام)
عکس العمل
ققنوس
Alba
خواب در بیداری
برف - موسیقی: فرهاد و فریدون شهبازیان
فرهاد ۱۵۹ - مجموعه کامل آثار فرهاد
ترانه‌ها [ویرایش]
مرد تنها از آلبوم خواب در بیداری - موسیقی: اسفندیار منفردزاده (موسیقی متن فیلم رضا موتوری) - شعر: شهیار قنبری
شبانه ۱ - موسیقی: اسفندیار منفردزاده - شعر:احمد شاملو
خسته - موسیقی: محمد اوشال (موسیقی متن فیلم زنجیری) - شعر: عباس صفاری
آوار - موسیقی: فرهاد - شعر: شهیار قنبری
جمعه - موسیقی: اسفندیار منفردزاده (موسیقی متن در فیلم خداحافظ رفیق) - شعر: شهیار قنبری

متن ترانه جمعه [ویرایش]
توی قاب خیس این پنجره‌ها عکسی از جمعه‌ی غمگین می‌بینم چه سیاهه به تنش رخت عزا! تو چشاش ابرای سنگین می‌بینم.
داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه!

نفسم در نمی آد، جمعه‌ها سر نمی‌آد! کاش می‌بستم چشامو، این ازم بر نمی‌آد!
داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه!

عمر جمعه به هزار سال می‌رسه جمعه‌ها غم دیگه بی‌داد می‌کنه آدم از دست خودش خسته می‌شه با لبای بسته فریاد می کنه:
داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه!

جمعه وقت رفتنه, موسم دل‌کندنه خنجر از پشت می‌زنه, اون که هم‌راه منه!
داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه!
یادکرد منابع [ویرایش]

↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ بیوگرافی فرهاد در وب‌گاه رسمی
قسمت اول
قسمت دوم
↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Pouya Partovi. «Farhad " Biography» ‎(انگلیسی)‎. Allmusic. بازبینی‌شده در ۲۸ مارچ ۲۰۱۱.
↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ leonardcohenfiles.com
↑ ۴٫۰ ۴٫۱ فرهاد مهراد سیاسی‌ترین خوانندهٔ ایران («پیام زن»، شماره مسلسل ۶۰ – ۶۱، ثور ۱۳۸۳ – می‌۲۰۰۴)
↑ روزنامه گسترش صنعت، ۱ اسفند ۱۳۸۹
↑ مشایخی ۱۳۸۱
↑ روزنامه همشهری، ۷ آبان ۱۳۸۲
↑ ایران، ۶ مرداد ۱۳۸۴
فهرست منابع [ویرایش]

یادنامهٔ فرهاد. به کوشش شهاب ذوالریاستین. چاپ دوم، تهران: نشر آبی، ۱۳۸۲. شابک ‎۹۶۴‐۵۷۰۹‐۴۹‐۰.
مشایخی، مهرداد، «سال‌نگار زندگی فرهاد»، در ماهنامهٔ یک هفتم، شمارهٔ ۲۵، آذر ۸۱.
پیوند به بیرون [ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرهاد مهراد موجود است.
وب‌گاه فرهاد مهراد
ترانه‌هایی با صدای فرهاد در رادیو گلچین
ترانه‌های فرهاد در وب‌گاه ایرانیان
ترانه‌های فرهاد در وب‌گاه ایران ترانه
رده‌ها: آهنگسازان اهل ایراناهالی تهرانترانه‌سرایان اهل ایرانخوانندگان پاپ اهل ایرانخوانندگان راک اهل ایرانخوانندگان مرد اهل ایراندرگذشتگان ۱۳۸۱درگذشتگان ۲۰۰۲ (میلادی)زادگان ۱۳۲۲زادگان ۱۹۴۴ (میلادی)زندانیان سیاسی اهل ایران موسیقی راک ایرانی نوازندگان پیانو اهل ایران نوازندگان گیتار اهل ایران

قس انگلیسی
Farhad Mehrad (Persian: فرهاد مهراد), (January 20, 1944 – August 31, 2002) widely known in Iran as Farhad was an award winning Persian legendary Rock singer, songwriter, guitarist, pianist and icon.[verification needed] He rose to prominence among Iranian Rock and Folk musicians before the Islamic Revolution, but after the revolution he was banned from singing for several years. His first concert after the Islamic revolution was held in 1993. To this day he is considered one of the most influential, revolutionary, gifted and respected Iranian artists of all time.[verification needed]
Contents [show]
[edit]Early life

Farhad was born in Tehran. His father was Reza Mehrad, an Iranian diplomat who worked in the Arabic countries for the Iranian Ministry of Foreign Affairs. Being the youngest child, he always behaved differently from his family members and everyone assumed he was trying to act like an adult.
When Farhad was three years of age, his love for music was noticed when he stayed outside his brother's room, listening to his violin lessons. His family bought Farhad a cello and he started taking lessons. After 3 lessons, his cello broke and as Farhad describes "the instrument broke into pieces so did my soul". That was the end of the cello for Farhad and his love and passion for music ended up to be only listening to his brother playing the violin.
When he went to school he found a passion for literature. He decided to study literature in high school but with the absence of his father, his uncle forced him to study science despite his weak results on all other subjects other than literature and English language. His interest being ignored; he quit high school in grade 11 because he had no love for what he was studying.
[edit]First Band

After quitting high school he met an Armenian music band. Using their instruments, he learned music by experience and after a while he became the guitar player in the band. The band went to southern Iran to perform for the Iranian Oil Company Club - one of the biggest organizations in Iran with many foreign employees. Before the start of the first night's performance, the band made Farhad the singer, the excuse was the vocalist's absence. Farhad's attention and fuss for correct pronunciation of the words, and his knowledge of world literature came as a good advantage; when he performed a few songs in Italian, French and English, it was hard to believe his mother tongue was Persian. That led to the band's success and they performed for an extended number of nights.
[edit]Solo career

After a while Farhad quit the band and started his solo career. In 1964 he performed a few English songs on an Iranian TV show, where he captured the attention of more people.
Later, in an event sponsored by EtelaÃt Javanan, a popular youth magazine, he performed in "Amjadieh" Stadium. He played a few songs with the guitar which was followed by a huge crowd response.[verification needed] That was when Shahbal Shabpareh, the front man of the Iranian popular band "Black Cats" heard about Farhad.
[edit]The "Black Cats"

In 1967 Sometime later after Shahbal and Farhad met, Farhad joined the Black Cats (band) as a vocalist, the guitar player and the piano player. The Black Cats members were Shahbal Shabpareh (percussion), Shahram Shabpareh (guitar), Hassan Shamaizadeh (saxophone), Homayoun Khajehnouri (guitar), and Manouchehr Eslami (trumpet). The band started playing in the "Couchini Club". Manouchehr Eslami called Farhad the most important member of the band saying: "Despite the fact that he couldn't read music sheets and had learned the music by listening and playing by experience, Farhad did not need to attend the practice sessions. By whispering the song a few times he could synchronize his voice and instrument with the other band members. In fact he attended the sessions only for the respect of other band members" said Eslami.
In the busiest and most successful time of the band, the first Persian song of Farhad, called Age Ye Jo shaans Daashti (With a little bit of luck) was used in dubbing the movie Banooye Zibaye Man (My Fair Lady) into Persian.
After a while Farhad left the Black Cats to take care of his sick sister in England. Farhad met a famous producer and he was offered a record deal by him. Farhad became ill and due to his illness and personal problems the deal never took place. The journey which was supposed to last for two months, took one year.
[edit]Birth of a legend

In 1969 Farhad sang Marde Tanha (A Lonely Man) for the movie Reza Motori (Reza, the Biker). The song was composed by Esfandyar Monfaredzadeh and the lyrics were written by Shahyar Ghanbari. After the release of the movie, the song was released on gramophone discs and Farhad became a legendary star.
Farhad only sang songs which had a message and he believed in their messages. That's why after Marde Tanha he only released three singles during the years 1971-1973. Those were Jomeh (Friday)Hafteye Khakestari (The Grey Week) and Ayeneh (Mirror).
[edit]Revolutionary Legend

Before the Iranian 1979 Islamic Revolution and during the political conflicts of the 1970s in Iran, Farhad recorded 6 songs with revolutionary messages that became the Iranian's voice of unity.
The day after the Iranian revolution, February 11, 1979, his song "Vahdat" (unity) was broadcast on Iranian television in honor of revolution and freedom.
[edit]After The Revolution

After revolution, the Islamic government turned its back on Farhad and refused to grant him permission to publish his album many times. Even the song "Vahdat" which once considered a song in honor of the revolution was refused permission to be released.[citation needed] The government's reason was the song is nothing new; but the fact was the Islamic Government was concerned about his popularity and his influence on people. The government wished Farhad to be forgotten.
Meanwhile, someone with strong connections within the Islamic government, obtained official permission from the Ministry of Culture and Islamic Guidance and released Farhad's singles which were recorded before the revolution as an album without Farhad's permission. He called the album Vahdat (Unity). Many Iranians bought the album to keep the memory of Farhad and his remarkable songs alive.
[edit]Comeback

In 1993, after 15 years of silence, Farhad was granted permission to release his first album Khab Dar Bidari (Sleep while awake) and it went straight to the top of the charts just after its release.
After this album Farhad lost hope in the Iranian government's grant of permission system and he released his next album Barf (Snow) in the United States in 1999. Barf was released in Iran a year later.
[edit]Last Album

After Barf, Farhad decided to record an album with songs from different countries and in different languages. He decided to call the album "Amin" (Amen) he started recording, but he died before he could finish the album.
[edit]Death



Farhad's Grave, Thiais cemetery, Paris, France
In September 2000, after 2 years of treatment in Iran and France, Farhad's illness became serious. On August 31, 2002 he died of a malignant form of Hepatitis C in Paris.
His funeral was attended by many huge Iranian stars like Dariush, Ebi and many more famous Persian entertainers, and like all Iranians around the world mourned the death of this legend. Famous Persian lyricist Shahyar Ghanbari said that part of him died with Farhad. Farid Zoland said he was devastated by Farhad's death. Ebi said that he lost his best friend and favorite singer.
Farhad was cremated and is buried in the Thiais cemetery just outside Paris.
[edit]Discography

Marde Tanha (1970)
Jomeh (1971)
Khasteh (1973)
Asire Shab (1973)
Shabaneh (1973)
Ayeneha (1973)
Hafteh Khakestari (1974)
Gonjeshkake Ashimashi (1975)
Koodakaneh (1976)
Saghf (1977)
Avar (1977)
Shabaneh II (1978)
Jomeh baraye Jomeh (1978)
Vahdat (1979)
Najvaha (1979)
Khab Dar Bidari (1993)
Barf (1998)
[edit]References and external links

Farhad Official Website
Farhad at Allmusic
Page on Farhad
Farhad's House Festival
Farhad's songs on IranSong.com
Farhad's songs
On Farhad's death (includes links to other articles on Farhad)
Farhad's songs on Myspace.com
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: 1944 births2002 deathsDeaths from hepatitisInfectious disease deaths in FranceIranian guitaristsIranian male singersIranian pianistsIranian pop singersIranian rock musiciansIranian singer-songwritersIranian songwritersPeople from Tehran

قس فرانسه

Farhad Mehrad (1943, Téhéran - 2002, Paris) (en persan : فرهاد مهراد), aussi connu sous le nom de Farhad est un célèbre chanteur iranien.
Liens externes[modifier]

Site officiel
Portail de l’Iran Portail des musiques du monde
Catégories : Chanteur iranienNaissance en 1943Naissance à TéhéranDécès en 2002

قس سوئدی
Farhad Mehrad, född 20 januari 1943 i Teheran, död 31 augusti 2002 i Paris, var en persisk rockmusiker, låtskrivare, pianist och gitarrist. Han var en berömd rock- och folkmusiker i Iran före revolutionen1978. Efter revolutionen förbjöds Farhads musik och hans nästa konsert hölls först 1997 i USA.
Denna artikel om en musiker från Iran är bara påbörjad. Du kan hjälpa till genom att utöka den.
Kategorier: Musikerstubbar-IranIranska musikerMänFödda 1943Avlidna 2002