قمر

این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان(اربان) از واژه پهلوىِ کَمْریا Kamriya (در اوستا کَمَرا Kamara) به معنى ماهِ آسمان برداشته معرب نموده و ساخته اند : القَمَر ، أقمار ، قمرىّ ، قَمِرَ ، قَمِرَ یَقْمِرُ ، قامر ، مقمور و ... !!!! همتایان دیگر آن در
پارسى اینهاست: ماه Maah (پهلوى: ماه) ، بینا Bina (پهلوى: ماه) ، کُکا Koka (پهلوى: ماه ، کمریا) ، ماونگ Mavang(اوستایى:ماهِ آسمان) نباید دو واژه را یکى پنداشت دو واژه ى ماه (یکى از ١٢ بخش سال) و واژه ى ماه (درخشنده ى آسمان) در تلفظ یکسان ولى در ریشه کاملا متفاوت
هستند " واژه ماه ( ِ آسمان) از واژه ماوَنْگْهْ در اوستا آمده که همریشه واژه Moon در انگلیسى ست. ولى واژه ماه ( ِ سال) از واژه ماهْیَهْ در اوستا آمده که همریشه واژه Month در انگلیسى ست.