علم
نویسه گردانی:
ʽLM
علم /'alam/ معنی ۱. رایت؛ پرچم؛ بیرق. ۲. نشان؛ نشانه. ۳. (ادبی) نامی که شخص به آن معروف باشد؛ اسم خاص. ۴. مهتر؛ بزرگ‌تر قوم. ۵. پارچۀ بسته شده بر بالای چوبی که در مراسم عزاداری در جلو دستۀ عزاداران حمل می‌شود. ۶. [قدیمی] نقش‌ونگار جامه. ⟨ علم به خون تازه (چرب) کردن: عَلَم را به خون دشمن آغشته ساختن در جنگ. ⟨ علم روز: [مجاز] صبح؛ آفتاب. ⟨ علم شدن: (مصدر لازم) [مجاز] مشهور شدن؛ معروف شدن؛ سرشناس شدن: ◻︎ هر که علم شد به سخا و کرم / بند نشاید که نهد بر درم (سعدی: ۱۵۶). ⟨ علم صبح: [مجاز] روشنایی صبح. ⟨ علم کردن: (مصدر متعدی) ۱. راست کردن؛ افراشتن؛ برافراشتن. ۲. [مجاز] ساختن؛ برپا کردن: در آن شهر یک قمارخانه علم کرده بود. ۳. [عامیانه، مجاز] آماده کردن. ۴. [مجاز] تحریک کردن؛ برانگیختن به ویژه بر ضد کسی یا چیزی. ۵. [مجاز] مطرح کردن؛ به وجود آوردن: برای مؤسسه یک نام جدید علم کرده‌اند. ۶. [مجاز] پهن کردن؛ چیدن: بساطش را علم کرد. فرهنگ فارسی عمید
واژه های همانند
۲۲۲ مورد، زمان جستجو: ۲.۱۶ ثانیه
الم قرقر کردن . [ اَ ل َ ق ِ ق ِ ک َدَ ] (مص مرکب ) تند و بد نوشتن . (یادداشت مؤلف ).
علاءالدین عالم . [ع َ ئُدْ دی ن ِ ل ِ ] (اِخ ) محمدبن عبدالحمید، مشهور به علاء عالم سمرقندی ، متوفی در 552 هَ . ق . او راست :مختلف الروایة و ال...
چراغ عالم افروز. [ چ َ / چ ِ غ ِ ل َ اَ ] (ترکیب وصفی ، اِمرکب ) آفتاب عالمتاب . مترادف چراغ آسمانی و چراغ جهانتاب و چراغ سپهر. (مجموعه ٔ متر...
شاه عالم خاتون . [ هَِ ل َ ] (اِخ ) دخت جلال الدین سیورغتمش (عصمةالدین ) و همسر بایدو. (حبیب السیر چ کتابخانه ٔ خیام ج 3 ص 270). و رجوع به ...
عالم ملکوت اسفل . [ ل َ م ِ م َ ل َ ت ِ اَ ف َ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم مثل معلقه و صور مقداری است . (رسائل ملاصدرا ص 151، 283). و رجوع...
عالم ملکوت اعلی . [ ل َ م ِ م َ ل َ ت ِ اَ لا ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عالم غیب و عالم مجردات محض و عقول است . (از شرح منظومه ص 183 و رسا...
عالم کون و فساد. [ ل َ م ِ ک َ ن ُف َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از دنیای فانی وعالم سفلی است . (برهان ) (آنندراج ). و از آن جهت عالم ...
طبقات عالم مثال . [ طَ ب َ ت ِ ل َ م ِ م ِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) این جهان (عالم مثال ) را طبقاتی است و در هر طبقه ٔ آن انواعی از آنچه د...
خط بر عالم کشیدن . [ خ َ ب َ ل َ ک َ /ک ِ دَ ] (مص مرکب ) ترک دنیا دادن . (ناظم الاطباء).
بر عالم عرفان زدن . [ ب َ ل َ م ِ ع ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) بر درعرفان زدن . از حجاب و شرم بیرون آمدن . (آنندراج ).