سوخته

سوخته /suxte/ ۱. چیزی که آتش در آن افتاده؛ آتش‌گرفته. ۲. [مجاز] محنت‌کشیده و آزاردیده. ۳. (اسم، صفت) [مجاز] کسی که عشق و سوزی داشته باشد. ۴. (اسم) جسمی سیاه‌رنگ که از دود تریاک در حقۀ وافور جمع می‌شود وبعد آن‌را تبدیل به شیره می‌کنند. ۵. (اسم) [قدیمی] از گنج‌های خسروپرویز: ◻︎ دگر گنج کش خواندی سوخته / کزآن گنج بُود کشور افروخته (فردوسی: ۸/۲۹۷). ۶. [مجاز] پررنگ؛ تیره. فرهنگ فارسی عمید مترادف و متضاد ۱. آتش گرفته، خاکسترشده ۲. گداخته ۳. محترق ۴. بربادرفته ۵. باخته، ناکام ۶. محنت کشیده، زجرکشیده ۷. شیفته، شیدا، عاشق ۸. سوخته جان، سوخت هدل ۹. عطش زده، خشک، بی آب (زمین و... ) ۱۰. شیره، شیره تریاک، جرم تریاک ۱۱. آفتابزده، تیره