فک
نویسه گردانی:
FK
فک /fak[k]/ معنی ۱. = آرواره ۲. (اسم مصدر) باز کردن یا جدا کردن دو چیز از هم. ۳. (اسم مصدر) [قدیمی] رها کردن. ⟨ فک اضافه: (ادبی) در دستور زبان، حذف کردن کسرۀ اضافه از حرف آخر مضاف، مثل صاحب‌دل، صاحب‌دولت، صاحب‌دیوان. ⟨ فک زدن: (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] پرچانگی کردن. فرهنگ فارسی عمید. مترادف و متضاد ۱. آرواره ۲. انفکاک، تفکیک، جداسازی، حذف، قطع
واژه های همانند
۱۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
فک اسفل . [ ف َک ْ ک ِ اَ ف َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به ذیل کلمه ٔ «فک » شود.
فک اعلی . [ ف َک ْ ک ِ اَ لا] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به کلمه ٔ «فک » شود.
در زبان گیلکی به معنی لانه زنبور است.