واقعه
نویسه گردانی:
WʼQʽH
واقعهvāqe'e معنی ۱. حادثه؛ پیشامد. ۲. [مجاز] قیامت. ۳. (اسم) پنجاهوششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه. ۴. [قدیمی، مجاز] مرگ. ۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقعشده در مکانی. ۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار. مترادف ۱. اتفاق، پیشامد، حادثه، رویداد، سانحه، سانحه، عارضه، قضیه، ماجرا ۲. پیکار، جنگ، رزم، کارزار، نبرد ۳. خواب، رویا، نوم ۴. فوت، مرگ، موت ۵. رستاخیز، قیامت ۶. حال، حسب حال، وضع ۷. واقعات برابر پارسی رویداد، رخداد برابر انگلیسی event
واژه های همانند
۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
واقعة. [ ق ِ ع َ ] (ع ص ) مؤنث واقع. رجوع به واقع شود. || (اِ) حادثه . (غیاث ) (ناظم الاطباء). نازله . (از اقرب الموارد). اتفاق . کار افتاده ....
واقعة. [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) سوره ٔ پنجاه و ششمین از قرآن ، مکیة و آن نود و شش آیت است ،پس از الرحمن و پیش از حدید. (از یادداشت مؤلف ).