زریاب

ابوالحسن علی بن نافع نام‌دار به زریاب کبیر و ملقب به بصری موسیقی‌دان، خواننده و بربط نواز ایرانی‌تبار است. او ایجادکننده مکتب موسیقی ایرانی آندلس و ترویج دهنده موسیقی عربی ابداعی پارسیان در قرطبه، اشبکیه، مصر و شمال آفریقا است. او آگاه از علوم هندسه، زمین‌شناسی و جغرافیا بوده است.[۱] گفته می‌شود عود و طرز نواختن آن را به اندلس و سپس اروپا برده است.

محتویات [نمایش]
زندگی [ویرایش]

بنابر روایت‌هایی که چندان مستند نیست زریاب در بغداد زاده شد و خانواده او اصلاً از کردهای ایران یا از دشت ارژن در فارس[۱] بودند. او شاگرد اسحاق موصلی موسیقی‌دان مشهور دربار هارون‌الرشید بود و پس از آن‌که اسحاق در اثر برتری زریاب در فن موسیقی و نیز فتنه‌انگیزی حاسدان به او بی‌لطف شد ترک بغداد کرد و به مغرب و بالاخره کوردوبا (قرطبه) در آندلس رفت.

زریاب در قرطبه با حمایت عبدالرحمن دوم ملک هنرپرور آندلس مدرسه‌ای برای آموزش موسیقی در قرطبه برپا کرد.

در تاریخ آورده اند که زریاب شاگرد اسحاق و اسحاق از فرزندان

ابراهیم موصلی( متولد 125 هجری قمری و متوفی 188 هجری قمری) بوده که در کوفه دیده بجهان گشود...ابراهیم موسیقی را نزد استادی بنام جوانویه زرتشتی که در آنروزگار در شهر ری زندگی میکرد آموخت!وی پس گذشت اندکی با دختری بنام شاهک رازی ازدواج کرد که حاصل این وصلت کودکی شد بنام اسحاق ...میگویند ابراهیم موصلی از گوش حساسی برخوردار بوده و...داستان فوق در کتاب ابوالفرج اصفهانی در کتابی بنام اغانی به تفصیل موجود است.

ابراهیم فرزند خویش اسحاق را که بعدا بنام اسحاق موصلی شهرت یافت تحت آموزش و پرورش خویش قرار داد تا جائیکه شهره آفاق گشت و به دربارهارون الرشید و سپس مامون ومعتصم ... راه یافت .وی در تاریخ 150 هجری قمری دیده بجهان گشود و در تاریخ 251 دیده از جهان فروبست ...در طی دوران حیات زندگی خویش شاگردان زیادی را پرورش داد امااز بین شاگردان او زریاب نامی بناگه اعجوبه ای گشت که آهسته آهسته شهرتش از استاد هم پیشی گرفت و فراتر رفت همین امر باعث برانگیختن حس حسادت به وی وکلا خاندان موصلیان گردید تا جائیکه ... اورا مجبور به ترک یار و دیار نمود زریاب اول عازم مغرب که درشمال آفریقا بود وبعد از آنجا به اسپانیا رفت...زریاب با شیوه مخصوص خود روش تدریسی را که خود مخترع آن بود در آن ناحیه آموزش و رواج داد ابتدا اوزان موسیقی را با نواختن دست به شاگردان خویش القا و آموزش میداد ...او سیم پنجمی به سیم های عود خود افزود گفته اند که در اصل خود او مخترع گیتار بوده است...در سفرنامه ابن خلدون از او مطالبی به نگارش در آمده که حاکی از عظمت دانش او در زمینه موسیقی میباشد... ( سفرنامه ابن خلدون صفحات 855 و856 چاپ چهارم بنگاه ترجمه و نشر کتاب ) زریاب در شهر کوردوبا مدرسه ای برقرار نمود تا جائیکه شهرتش در اندلس و نواحی آن دیار نیز زبانزد خاص و عام گردید.

وی بخاطر شهرتی که پیدا نمود به دربار امیر اندلس راه یافت...حمایت های امیر اندلس باعث آنشد که زریاب سبک و موسیقی خود را تثبیت و گسترش دهد... گسترش سبک و سیاق او در موسیقی سرزمین های اسپانیا مغرب و کلا شمال افریقا را تحت الشعاع قرار داد

امروزه موسیقی ما بخاطر عوامل بسیار شکوه و عظمت گذشته خود را از دست داده باشد که از این رهگذر کسی پیدا شود که همچون زریاب دوباره بدرخشد و جلال و شکوهش را باز گرداند.

قطعه زیر آهنگی است که توسط پاکو د لوسیا بپاس گرامیداشت زریاب اجرا و نواخته گردیده است



http://www.youtube.com/watch?v=amkhfgGJAmY&playnext=1&list=PLF2083ADA8B2231CB&index=40



محققین عزیز جهت شنیدن بعضی از مقامات زریاب به آدرس زیر مراجعه فرمایند.

http://nj180degree.com/2009/05/01/naseer-shamma

نوآوری‌ها [ویرایش]

نوازندگان عود و گیتار در کشورهای مغرب (الجزایر و مراکش) و اسپانیا معتقدند که فن عودنوازی و ابداع گیتار از کارهای زریاب بوده است. زریاب را همچنین آورنده آداب و آشپزی و لباس‌های شرقی، وحتی خمیر دندان، به اروپا می‌دانند.

برخی نوآوری‌های زریاب در روش آموزش و ترمیم سازها بر این پایه‌اند:[۱]

پیش از او یک روش آموزش سامان‌مند از روی قعده موجود نبوده. زریاب سه مرحله در مدرسه موسیقی قرطبه برای هنرجویان در نظر گرفت:
آموزش وزن‌ها و پایه‌های ایقاعی(ریتمیک)، بحور و کلام آواز.
نغمه‌های موسیقی آوازهای بدون تزئین و به گونه تازه‌کار و ساده.
در این مرحله که شاگرد ناچیز چیرگی‌ای می‌یابد، تحشیه یا زائده‌ها و تزئین‌ها آموزش داده می‌شد.
افزودن سیم پنجمی به بربط چهار وتره که مبدل به سازی پنج وتره می‌گردید. او از تارهای ابریشمی استفاده می‌نمود زیرا دگرگونی‌های آب و هوایی و شیمیایی، زیاد بر آن تاثیر نمی‌گذاشت و آن را در برابر ضربه و زخمه پایدارتر می‌نمود.
ساختن زخمه بربط از پرهای بال کرکس(بال عقاب هم نوشته‌اند)، جهت کامل کردن ایجاد صدادهی بهتر. او در گذشته و در زمان سکونت در دربار هارون‌الرشید نیز دگرگونی‌های در بربط داده بود. بربط او با آنکه مساوی سازهای دیگر و از همان چوب بود ولی از لحاظ وزن، یک سوم از وزن بربط‌های معمولی، سنگین‌تر بود. سیم اول از ابریشم تافته و بهتر از تارهای دیگر بربط می‌نمود و سیم‌های سوم و چهارم را از روده بچه شیر می‌تافت. که بر این باور بود که دوام و پایداری آنها بهتر است.
آثار [ویرایش]

کتاب فی اغانی زریاب از آثار عربی در موسیقی را اسلم بن عبدالعزیز یا اسلم بن احمد بن سعید به همراه حمدونه دختر زریاب، گرداوری نموده‌اند.[۱]

پانویس [ویرایش]

↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ستایشگر، ۲۶۲-۲۶۰
منابع [ویرایش]

ستایشگر، مهدی. نام نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد سوّم. چاپ اوّل. تهران: اطلاعات، ۱۳۷۶. ISBN 964-423-377-8(جلد ۳).
Zaryab the Persian, in: Titus Brukhardt, "Die Maurische Kultur in Spanien
نصیری فر، حبیب اله. گشت و گذاری در موسیقی سنتی ایران. چاپ اوّل. تهران: نگاه، ۱۳۷9. ISBN 964-6736-03-3(جلد 1).
رده‌های صفحه: شیمی‌دانانمسافرانجغرافی‌دانانزبان‌شناسانشاعران اهل عراقزادگان ۷۸۹ (میلادی)درگذشتگان ۸۵۷ (میلادی)اهالی بغداد موسیقی‌دانان اهل ایران نوازندگان بربط
قس انگلیسی
Abu l-Hasan ‘Ali Ibn Nafi‘ (Persian and Arabic: أبو الحسن علی ابن نافع; Kurdish: ئه‌بو ئه‌لحه‌سه‌ن عه‌لی إبن نافع) (c. 789–857), nicknamed Ziryab (Persian language: Zaryâb, Kurdish: زۆراو Zorab), was a Persian[1][2][3][4][5][6][7][8] or Black African[9][10][11][12][13] or Kurdish[14][15][16][17][18][19][20][21][22] polymath: a poet, musician, singer, chemist, cosmetologist, fashion designer, trendsetter, strategist, astronomer, botanist and geographer.[8][23] He was active at the Umayyad court of Córdoba in Islamic Iberia. He first achieved notoriety at the Abbasid court in Baghdad, Iraq, his birth place, as a performer and student of the great Kurdish musician and composer, Ishaq al-Mawsili.
Ziryab was a gifted pupil of Ishaq al-Mawsili (d. 850). He left Baghdad during the reign of the Abbasid caliph al-Ma'mun (d. 833) and moved to Córdoba in southern Iberian Peninsula, where he was accepted as court musician in the court of Abd al-Rahman II of the Umayyad Dynasty (822-52).
Contents [show]
[edit]Historical context/early life

As the Islamic armies conquered more and more territories, their musical culture spread with them, as far as western China in the east and Iberia in the west. After their 8th century conquest of nearly all of Hispania, which they renamed Al-Andalus, the Muslims were a small minority for quite some time, greatly outnumbered by the majority Christians and a smaller community of Jews, who had their own styles of music. With their arrival, the Muslim Berbers and Arabs introduced new styles of music, and the main cities of Iberia soon became well known centers for music within the Islamic world.[24] During the 8th and 9th centuries, many musicians and artists from across the Islamic world flocked to Iberia. While many were talented, Ziryab surpassed them all.[25]
There are conflicting tales of the early years of Ziryab. He was born around 789 CE. According to the earliest accounts we have of him, he was African or a racially mixed African-Arab; in this period, the Muslims brought African slaves with them to the lands they had conquered, and many of these slaves were known for their musical skills. Ziryab was most likely born in Baghdad, and was trained in the art of music from a young age. During that time, Baghdad was an important center of music in the Muslim world. The sources all agree that the accomplished and talented musician Ishaq al-Mawsili was Ziryab’s teacher. There is some debate about how he arrived in al-Andalus, but he may have offended his patron or some powerful figure with his musical talent.[26]
One account recorded by al-Maqqari says that Ziryab inspired the jealousy of his mentor by giving an impressive performance for the caliph Harun al-Rashid (d. 809), with the result that al-Mawsili told him to leave the city.[24][25] Earlier, more reliable sources indicate that he outlived both Harun and his son al-Amin and left after al-Amin's death in 813.[27]
Ziryab left Baghdad During the reign of al-Ma'mun some time after the year 813. He then traveled first to (Syria), then to Ifriqiya (Tunisia), where he lived at the Aghlabid court of Ziyadat Allah (ruled 816-837). Ziryab fell out with Ziyadat Allah but was invited to Al-Andalus by the Umayyad prince, Al-Hakam I (ruled 796-822). He found on arrival in 822 that the prince had died, but the prince's son, Abd ar-Rahman II, renewed his father's invitation.[27] Ziryab settled in Córdoba he was honored a monthly salary of 200 Gold Dinars, he soon became even more celebrated as the court's aficionado of food, fashion, singing and music. He introduced standards of excellence in all these fields as well as setting new norms for elegant and noble manners. Ziryab became such a prominent cultural figure, and was given a huge salary from Abd al Rahman II.[25] He was an intimate companion of the prince and established a school of music that trained singers and musicians which influenced musical performance for at least two generations after him.
According to Historians: Ziryab was well known for his black color and beautiful singing voice, which inspired his nickname, said to mean something like "Blackbird".[27] Al-Maqqari further states in his Nafh al-Tib (Fragrant Breeze): “There never was, either before or after him (Ziryab), a man of his profession who was more generally beloved and admired”.
[edit]Music
Ziryab is said to have improved the Oud (or Laúd) by adding a fifth pair of strings, and using an eagle's beak or quill instead of a wooden pick. Ziryab also dyed the four strings a color to symbolize the Aristotelian humors, and the fifth string to represent the soul.[24] He is said to have created a unique and influential style of musical performance, and written songs that were performed in Iberia for generations. He was a great influence on Spanish music, and is considered the founder of the Andalusian music traditions of North Africa.
Ziryab’s Baghdadi musical style became very popular in the court of Abd al-Rahman II.[26] Ziryab also became the example of how a courtier, a person who attended aristocratic courts, should act. According to Ibn Hayyan, in common with erudite men of his time he was well versed in many areas of classical study such as astronomy, history, and geography.
According to al-Tifashi, Ziryab appears to have popularized an early song-sequence, which may have been a precursor to the nawba (originally simply a performer's "turn" to perform for the prince), or Nuba, which is known today as the classical Arabic music of North Africa, though the connections are tenuous at best.
Abd al-Rahman II was a great patron of the arts and Ziryab was given a great deal of freedom. He established one of the first schools of music in Córdoba. This school incorporated both male and female students, especially slave women, who were very popular amongst the aristocracy of the time.[27] According to Ibn Hayyan, Ziryab developed various tests for them. If a student didn't have a large vocal capacity, for instance, he would put pieces of wood in their jaw to force them to hold their mouth open. Or he would tie a sash tightly around the waist in order to make them breathe in a particular way, and he would test incoming students by having them sing as loudly and as long a note as they possibly could to see whether they had lung capacity.
[edit]Family
According to the main source, Ibn Hayyan, Ziryab had eight sons and two daughters. Five of the sons and both daughters became musicians of some prominence.[25] These children kept their father's music school alive, but the female slave singers he trained also were regarded as reliable sources for his repertoire in the following generation.[27]
[edit]Fashion and hygiene
Ziryab had a lasting influence on fashion, bringing styles from the Middle East to Al-Andalus, including sophisticated styles of clothing based on the season and the time of day. The winter costumes designed by Ziryab were of dark colors, made from warm cotton, wool, and he also introduced velvet. His summer garments were made of cool and light materials, such as cotton, silk and flax, in light and bright colors. The brilliant colors for these clothes were produced in the advanced tanneries and dye works of the Muslim world. In the 12th century, there were more than 86 tanneries and 116 dye works only in Fes, Morocco.[28]
Ziryab started a vogue by changing clothes according to the weather and season.[25] He suggested different clothing for mornings, afternoons and evenings. Henri Terrasse, a French historian of North Africa, commented that legend attributes winter and summer clothing styles and "the luxurious dress of the Orient" found in Morocco today to Ziryab, but argues that "Without a doubt, a lone man could not achieve this transformation. It is rather a development which shook the Muslim world in general..."[29]
He created a new type of deodorant[25] and also promoted morning and evening baths and emphasized the maintenance of personal hygiene. Ziryab is thought to have invented an early toothpaste, which he popularized throughout Islamic Iberia.[30] The exact ingredients of this toothpaste are not currently known,[31] but it was reported to have been both "functional and pleasant to taste.".[30]
According to Al-Maqqari before the arrival of Ziryab, all the people of al-Andalus, in the Cordoban court, wore their long hair parted in the middle and hung down loose down to the shoulders, men and women; Ziryab had his hair cut with bangs down to his eyebrows and straight across his forehead, "new short hairstyles leaving the neck, ears and eyebrows free,".[24] He popularized shaving among men and set new haircut trends. Royalty used to wash their hair with rose water, but Ziryab introduced the use of salt and fragrant oils to improve the hair’s condition.[31]
Ziryab is alleged by some[31] to have opened beauty parlors for women of the Cordoban elite. However this is not supported by the early sources.
[edit]Cuisine
He was an arbiter of culinary fashion and taste, who also "revolutionized the local cuisine" by introducing new fruit and vegetables such as asparagus, and by introducing the three-course meal served on leathern tablecloths, insisting that meals should be served in three separate courses consisting of soup, the main course, and dessert. He also introduced the use of crystal as a container for drinks, which was more effective than metal goblets.[24] Prior to his time, food was served plainly on platters on bare tables, as was the case with the Romans.
[edit]Legacy

Evariste Levi-Provencal, the renowned historian of Spanish civilization says about Ziryab, "he was a genius and his influence in Spanish society of the time not only encompassed music but also all aspects of Society.” Titus Burckhardt, the German historian of Islam writes, “he was a genius musical scholar and at the same time the one who brought Arabic music to Spain and consequently to all of the western world.”[cite this quote]Ziryab revolutionized the court at Córdoba and made it the stylistic capital of its time. Whether introducing new clothes, styles, foods, hygiene products, or music Ziryab changed al-Andalusian culture forever. The musical contributions of Ziryab alone are staggering, laying the early groundwork for classic Spanish music. Ziryab transcended music and style and became a revolutionary cultural figure in 8th and 9th century Iberia.
[edit]Notes

^ A Literary History of the Arabs. Reynold Alleyne Nicholson. p.418
^ Hispano Arabic Poetry: A Student Anthology. James T. Monroe. Gorgias Press. 2004. p.7
^ Colors of Enchantment: Theater, Dance, Music, and the Visual Arts of the Middle East. Sherifa Zuhur. 2001. p.324
^ The Holy Sword: The Story of Islam from Muhammad to the Present. Robert Payne. 1961. p.186
^ Aspects of Jewish Culture in the Middle Ages. Paul Edward Szarmach. 1979. p.55
^ The Story of the Moors in Spain. Stanley Lane-Poole, Arthur Gilman. p.81
^ Shojaedin Shafa (شجاع الدین شفا) in his book Iran and Spain (ایران و اسپانیا) goes into detail about the fallacy of claims of Ziryab's "Arab origins". His argument can be found on p.325-340 of his book. Farzad publications 2005 (نشر فرزاد). A copy of the book is located at the Perry-Castañeda Library at DS274 S523
^ a b Andalusian Feast
^ Van Sertima, Ivan (1992). Golden age of the Moor, Volume 11. Transaction Publishers. p. 267. ISBN 9781560005810.
^ Salaam/ Ma Salaam, Muhammad Ali. A Black Man's Journey in America: Glimpses of Islam, Conversations and Travels. Xlibris Corporation. p. 72. ISBN 9781462873999.
^ Jayyusi, Marín, Salma Khadra, Manuela (1992). Handbuch der Orientalistik: Der Nahe und Mittlere Osten. The legacy of Muslim Spain, Part 1, Volume 12. BRILL. p. 709. ISBN 9789004095991.
^ Abu-Bakr, Mohammed (1993). Islam's black legacy: some leading figures. Purple Dawn Books. p. 23. ISBN 9781882250080.
^ Drake, St. Clair (1990). Black folk here and there: an essay in history and anthropology, Volume 2. Center for Afro-American Studies, University of California. p. 123. ISBN 9780934934305.
^ Ruiz, Ana (1960). Vibrant Andalusia: the spice of life in southern Spain.
^ Roden, laudia Roden. The book of Jewish food: an odyssey from Samarkand to New York.An Iraqi Kurdish musician called Ziryab, a refugee from the court of Harun al-Rashid in Baghdad, who was introduced to the court of Cordoba by a Jewish musician..
^ Cello - Los Kurdos - Transoxiana 2
^ CULTURA | Flamenco y música kurda: un tronco común[dead link]
^ La Gastronomía En Al-Andalus: Islam Y Al-Andalus[dead link]
^ http://www.dipucadiz.es/Portada/cultura/dosorillas.pdf[dead link]
^ La Orden Sufi Nematollahi / Sufismo
^ Kassel, Bärenreiter (1979). The World of music, Band 21;Band 21,Ausgabe 1.
^ C.E.R.A.P (2007). Le Banquet.
^ van Sertima, Ivan (1985), African Presence in Early Europe, Transaction Publishers, pp. 159–61, ISBN 0887386644
^ a b c d e Salma Khadra Jayyusi and Manuela Marin (1994), The Legacy of Muslim Spain, p. 117, Brill Publishers, ISBN 9004095993
^ a b c d e f Menocal, María Rosa, Raymond P. Scheindlin, Michael Anthony Sells (eds.) (2000), The Literature of Al-Andalus, Cambridge University Press
^ a b Constable, Olivia Remie (ed.) (1997), Medieval Iberia, Philadelphia: University of Pennsylvania Press
^ a b c d e Davila, Carl (2009), Fixing a Misbegotten Biography: Ziryab in the Mediterranean World, Al-Masaq: Islam in the Medieval Mediterranean Vol. 21 No. 2
^ al-Hassani, Woodcok and Saoud (2004), 'Muslim Heritage in Our World', FSTC publishing, p.38-39.
^ Terrasse, H. (1958) 'Islam d'Espagne' une rencontre de l'Orient et de l'Occident", Librairie Plon, Paris, pp.52-53.
^ a b van Sertima, Ivan (1992), The Golden Age of the Moor, Transaction Publishers, p. 267, ISBN 1560005815
^ a b c Lebling Jr., Robert W. (July–August 2003), "Flight of the Blackbird", Saudi Aramco World: 24–33, retrieved 2008-01-28
[edit]References

Titus Burckhardt, "Die Maurische Kultur in Spanien.
Ziryab, the musician, astronomer, fashion designer and gastronome FSTC Limited, Fri 13 June 2003.
Flight of the Blackbird Robert W. Lebling Jr., Saudi Aramco World July/August 2003.
[edit]Other sources

Encyclopedia of Islam
al-Muqtabis by Ibn Hayyan
The Muqaddima of Ibn Khaldoun, Chapter V, part 31, "The craft of singing."
Ta'rikh fath al-Andalus by Ibn al-Qutiyya
al-'Iqd al-farid by Ibn 'Abd Rabbih
Ta'rikh Baghdad by Ibn Tayfur
Kitab al-Aghani by Abu l-Faraj al-Isfahani
Tawq al-hamama by Ibn Hazm
Jawdhat al-Muqtabis by al-Humaydî
Mughrib fi hula l-Maghrib by Ibn Sa'id
[edit]Further reading

Zaryâb Article at Fravahr.org
Titus Burckhardt, "Die Maurische Kultur in Spanien.
Newroz films article
Biography at streetwhispers.com
MuslimHeritage.com article.
African music pieces, by Elijah Wald
Flight of the Blackbird, Sauid Aramco World
[hide] v t e
Persian Classical Music
List
List of Persian Classical musicians
Female artists
Maryam Akhondy · Sima Bina · Darya Dadvar · Delkash · Shusha Guppy · Monika Jalili · Sahba Motallebi · Parisa · Pooran · Afsaneh Rasaei · Qamar ol-Molouk Vaziri ·
Male artists
Hossein Alizadeh · Davood Azad · Gholam-Hossein Banan · Iraj Bastami · Darvish Khan · Alireza Eftekhari · Ostad Elahi · Mirza Abdollah Farahani · Sa'id Hormozi · Iraj · Kayhan Kalhor · Hamid Motebassem · Hossein Behroozinia · The Kamkars · Ruhollah Khaleghi · Mohammad Reza Lotfi · Javad Maroufi · Rokneddin Mokhtari · Mohammad Mousavi · Morteza Neydavoud · Hamid Reza Noorbakhsh · Hossein Omoumi · Faramarz Payvar · Mirza Hossein-Qoli · Abolhasan Saba · Dariush Safvat · Abdolvahab Shahidi · Homayoun Shajarian · Mohammad-Reza Shajarian · Farhang Sharif · Haj Ghorban Soleimani · Ali Tajvidi · Dariush Talai · Hossein Tehrani · Mortezâ Varzi · Alinaghi Vaziri · Jalal Zolfonun · Mahmoud Zoufonoun · Zyriab · Parvaz Homay ·
Classical Ensembles
Aref Ensemble · Chemirani Ensemble · Dastan ensemble · Hamavayan Ensemble · Kamkars ensemble · Lian Ensemble · Mastan Ensemble · Shams Ensemble · Zoufonoun Ensemble ·
Related articles
List of Iranian musicians · Persian music · Middle Eastern music · Persian pop · Iranian folk music ·
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: 789 births857 deathsIranian musiciansIraqi musiciansIraqi MuslimsKurdish musiciansPeople from BaghdadPeople of Al-AndalusChemistsTravelersGeographersLinguistsIraqi poets
قس عربی
زریاب هو أبو الحسن علی بن نافع مولى المهدی الخلیفة العباسی. لقب بـزریاب ویعنی اسم طیر أسود اللون عذب الصوت من الموصل, وکان لزریاب اسهامات بارزة فی الموسیقى العربیة والشرقیة.
محتویات [اعرض]
[عدل]نشأته

ولد زریاب فی الموصل ونشأ فی بغداد وکان تلمیذا لإسحق الموصلی بصورة سریة إلى أن أتقن فن الغناء علیه ففی ذات یوم طلب الخلیفة هارون الرشید من إسحق الموصلی أن یأتی معه بمغن جدید یجید الغناء، فأحضر إسحق زریاب فاستأذن من الخلیفة بأن یغنی فأذن له:
یا أیها الملک المیمون طائره هارون راح إلیک الناس وابتکروا
إلى أن أکمل نوبته, فطار الرشید فرحا وتعجب منه کثیرا وطلب من أستاذه إسحق أن یعتز به، إلا أن إسحاق داخله الحسد والحقد فهدد زریاب وخیره اما ان یخرج من بغداد أو أن یغتاله، فرجح زریاب الخروج من بغداد فخرج وتوجه إلى الأندلس وکان الخلیفة هناک عبد الرحمن الثانی، فکتب زریاب إلى الخلیفة یستأذنه بالدخول إلى بلاده فرد علیه حسنا ورحب به، وبعد أن دخل بلاط الخلیفة وأصبح من حاشیته غنى بحضرته وما أن سمعه الخلیفة حتى شغف به وقربه إلیه وأصبح ندیمه ومن أقرب الناس إلیه. وعندما اشتهر زریاب فی الأندلس وتمرکز بها وقد لقب زریاب بالقرطبی إذ بدأ نشاطه فی مدینة قرطبة فأسس دار المدنیات للغناء وللموسیقى یضم أبناءه الثمانیة وابنتیه إضافة إلى عدد آخر من المغنین وتعتبر هذه أول مدرسة أسست لتعلیم علم الموسیقى والغناء وأسالیبها وقواعدها.
[عدل]أعماله وتأثیره

قام الموسیقار والمطرب زریاب بنقل الکثیر من الاشیاء إلى الاندلس غیر الغناء والموسیقى.. فهو الذی نقل أجمل ما فی بغداد إلى قرطبة ومنها إلى الأندلس. وهو وحده الذی نقل أحسن الأقمشة وأزهى الألوان من بیوت الخلفاء إلى بیوت النبلاء. وهو الذی أتى معه من بغداد بمعجون الأسنان ومزیلات العرق والعطور والعجائن العطریة کالصابون العطری.
وکتب تاریخ الأندلس تعطی من صفحاتها مساحات کبیرة للرجل الأسطورة زریاب وتنسب إلیه أنه ارتقى بالذوق العام فی الأندلس.. دون الرجال والنساء.. ووصفوه بأنه الرجل الشیک فی کلامه وطعامه. وأنه کان یلفت الأنظار إلى طریقته فی الکلام والجلوس إلى المائدة أیضا. وکیف یأکل على مهل ویمضغ ویتحدث ویشرب بأناقة. وکان یکره مثل هذه الکلمات: یحب الشراب.. ویلتهم الطعام.. ویحشر اللحم والأرز فی جانب من الفم.. وکان یضع على مائدته الکثیر من المنادیل، هذه للیدین وهذا للشفتین وهذا للجبهة وهذا للعنق.. وهو أول من لفت أنظار النساء إلى أن منادیل المرأة یجب أن تکون مختلفة اللون والحجم وأن تکون معطرة أیضا. زریاب (الطائر الاسود)
أدخل زریاب إلى أوروبا وجبات الطعام الثلاثیة الأطباق: تبدأ بالحساء (الشوربة), ثم یتبعها الطبق الرئیسی, اما من اللحم, أو السمک, أو الطیور, ثم تختتم بالفواکه والمکسرات, وأسس أول معهد للموسیقى فی العالم فی مدینة قرطبة. وفی الزی والتصمیم تخیر زریاب البساطة والتناسق والرشاقة, وادخل الشطرنج إلى الأندلس ومنها إلى أوروبا, و(الشاه مات)بالعربیة ما زالت مستخدمة فی أوروبا والعالم إلى الیوم(Shahmat).
یعتبر زریاب هو السبب فی اختراع الموشح لأنه عمم طریقة الغناء على أصول النوبة، وکانت هذه الطریقة هی السبب فی اختراع الموشح.وقد أدخل زریاب على فن الغناء والموسیقى فی الأندلس تحسینات کثیرة وأهم هذه التحسینات:
جعل أوتار العود خمسة مع العلم أنها کانت أربعة أوتار.
أدخل على الموسیقى مقامات کثیرة لم تکن معروفة قبله.
جعل مضراب العود من ریش النسر بدلا من الخشب.
افتتاح الغناء بالنشید قبل البدء بالنقر، کما أنه أول من وضع قواعد لتعلیم الغناء للمبتدئین وأهمها هی:
یتعلم المبتدئ میزان الشعر ویقرأ الأشعار على نقر الدف لیتعلم المیزان الغنائی.
یعطى اللحن للمبتدئ ساذجا خالیا من کل زخرفة.
یتعلم المبتدئ الزخرفة والتغنی فی الألحان مع الضروب بعد تعلمه المیزان والضرب واللحن. وقد وضع أسسا وقواعد لفحص المبتدئین قبل قبولهم
وهی أن یجلس المبتدئ فی مکان عال ثم یوعز إلیه بأن یصبح بجواب صوته ثم ینزل تدریجیا إلى قراره، وبهذه الطریقة کان یعرف مدى صوته وحلاوته.
وقد نقل زریاب من بغداد إلى الأندلس طریقتین فی الغناء والموسیقى هما:
طریقة الغناء على أصول النوبة
طریقة تطبیق الإیقاع الغنائی مع الإیقاع الشعری
[عدل]زریاب یزید فی العود وترا

زاد زریاب بالأندلس فی أوتار عوده وتراً خامساً اختراعاً منه، إذ لم یزل العودُ بأربعة أوتار على الصنعة القدیمة، فزاد علیها وتراً آخر متوسطاً، فاکتسب به عوده ألطَفَ معنى وأکمل فائدة. وهو الذی اخترع بالأندلس مضراب العود من قوادم النسر، بدلاً من مرهف الخشب. وأبدع زریاب فی تنسیق الألحان، حتى توهّم أن الجن هی التی تعلّمه؛ ولا عجب فقد ورث هذا الشعور من أستاذه إسحاق الموصلی الذی ورثه عن أبیه إبراهیم الموصلی وعن عمه أبو لمامه.
[عدل]طریقته فی تخریج المغنّین

کان زریاب إذا أراد أن یعلّم تلمیذاً أمره بالقعود على وسادة مدوّرة، فإن کان لیّن الصوت أمره أن یشد على بطنه عمامة؛ لأن ذلک یقوی الصوت، فلا یجد متسعاً فی الجوف عند الخروج من الفم. فإن کان لا یقدر على أن یفتح فاه، أو کانت عادته أن یضمّ أسنانه عند النطق، أمره بأن یدخل فی فیه قطعة خشب عرضها ثلاثة أصابع، یُبیتها فی فمه لیالی حتى ینفرج فکاه. وإلى زریاب یرجع الفضل فی تعلیم الجواری الغناء فی عصره والعزف على العود، ومن هؤلاء غِزلان وهُنَیدة، ومنهن منفعة التی اشتهرت بفرط جمالها، وقد أعجب بها (عبد الرحمن)، فأهداها زریاب إلیه، فحظیت عنده.
وصفوة القول أن زریاب لم ینقل إلى المجتمع الأندلسی فنون الموسیقى وضروب الغناء فقط، وإنما نقل إلیه أوجه الحیاة الحضاریة التی کان المشارقة ینعمون بها، فکان بذلک من أهم عوامل التواصل بین مشرق العالم الإسلامی ومغربه فی ذلک العصر.
[عدل]وفاته

توفی فی قرطبة سنة 230 هـ الموافق 845 م.

طالع أیضا :زریاب و إسحق الموصلی و إبراهیم بن المهدی
تصنیفات: تاریخ الأندلس أندلسیون موسیقیون عراقیون موسیقیون عرب موالید 789وفیات 857وفیات 230 هـ
قس فرانسه
Abu Al-Hassan Ali ben Nafi, dit aussi Ziriab (ou bien Zyriab ou Ziryab), né dans un village kurde de Mossoul en 789 et mort à Cordoue en 857, est l'un des principales figures de l'histoire de la musique arabo-andalouse au ixe siècle. Il introduisit le oud (luth arabe) en Andalousie après lui avoir ajouté une cinquième corde et en développant le jeu au plectre. C'est ce luth qui s'est ensuite répandu dans le reste de l'Europe. La chanson de Roland fut sans doute jouée sur un luth de ce type. Ziryab était également homme de lettres, astronome et géographe. Il aurait également influencé l'art de vivre en Andalousie : c'est lui qui aurait établi un ordre d'arrivée des plats, et importé des recettes et une façon de faire venus de l'Orient.
Sommaire [masquer]
1 À Bagdad
2 L'exil à Cordoue
3 Musicien et poète de génie
4 Maître de l’élégance
5 Annexes
5.1 Bibliographie
5.2 Notes et références
6 Liens externes
À Bagdad[modifier]

Fils unique d'une famille kurde de classe plutôt pauvre dont aucun autre enfant ne survécut, son père Nafi décida de s'installer à Bagdad alors que Ziryab n'était qu'enfant. Il put y étudier la science, la littérature, la géographie et l'astronomie et fut un élève brillant. Mais il allait exceller dans un autre doaître, Ishaq al-Mawsili (767-850) lui aussi kurde, originaire de Mossoul, fils d' Ibrahim Al-Mawsili qui avait introduit la musique, jusque là art banni par l'Islam, dans la cour du Calife. Ainsi il avait fondé à Bagdad le premier conservatoire de ce qui allait ensuite être appelé "musique arabo-musulmane".
On dit qu'à l'âge de douze ans, Ziryab savait déjà chanter à merveille et jouer de l'oud. À 19 ans, il améliora cet instrument d'origine persane, le "barbat", en lui ajoutant une cinquième corde et des barrettes. Ce luth à 5 cordes, à manche court, sans touche, à la caisse en forme d'amande fut considéré dans tout l'Orient comme le roi des instruments de la musique savante.
Le monarque séduit par sa voix d'or et ses mélodies originales, le combla de cadeaux somptueux. En quelques années, le prestige du jeune chanteur surpassa celui d'Ibrahim al Mahdi "le rossignol kurde (743-806), le plus célèbre musicien du royaume. Son maître Ishaq al-Mawsili en prit ombrage et succombant à la jalousie le menaça de prison ou de mort.
L'exil à Cordoue[modifier]

Ziryab choisit l'exil, quitta Bagdad pour un séjour de quelques années à la cour des Aghlabides à Kairouan (Tunisie) où fêté comme à Bagdad, il s'attira les foudres de l'émir pour un poème frondeur. Il s'établit ensuite à Cordoue en 822, où l'Émir omeyade Abd al-Rahman II l'accueillit princièrement et le traita avec les plus grands honneurs1.
Ali ben Nâfi reçut deux cents pièces d'or par mois, d'abondants dons en nature, des maisons, des jardins et des champs valant une fortune. Ziryab avait un goût certain pour le luxe. Il introduisit à Cordoue des modes vestimentaires venues de Bagdad et les notables imitèrent son élégance et ses manières distinguées. C'est aussi lui qui fit découvrir le jeu d'échecs et le jeu de polo en Espagne.
Musicien et poète de génie[modifier]

À son arrivée à Cordoue, il créa une école de musique, premier conservatoire d'Europe ouvert à tous, financé par la cassette du Calife. Outre ses travaux qui firent le succès et le raffinement de la musique arabo-andalouse, Ziryab, artiste de génie, eut à son actif bien d'autres inventions artistiques majeures.
Chanteur, il mit au point les techniques poétiques et vocales tel le muwashshah ou zagal qui donnèrent naissance au flamenco. Compositeur, il créa un millier de poèmes mélodiques qui seront joués et chantés en Andalousie et dans tout le bassin méditerranéen.
C'est encore Ziryab qui introduit à la cour le système des noubas, fondement de la tradition musicale andalouse. Nouba veut dire "attendre son tour". Chaque musicien, en effet, attendait son tour pour chanter devant le calife. Indissociable de la danse, la nouba est une suite de pièces vocales et instrumentales dont le nombre de mouvement et de pièces, basé sur les modes, s'est enrichi au fil des siècles. Ziryab introduisit dans les chœurs de la nouba des "chanteurs n'ayant pas mué", ces fameux castrats dont la voix charmera les mélomanes jusqu'à Rome, dans la chapelle pontificale.
Technicien précis, Ziryab codifia le chant, limitant les improvisations. Pédagogue, il fit travailler ses élèves en les initiant à la pratique des vocalises.
Musicien extraordinaire, il va explorer et tenter d'assimiler les musiques du Nord, les romanceros profanes, les musiques religieuses chrétiennes comme le chant grégorien qu'il transposera dans le malouf.
Grâce à sa prodigieuse mémoire, c'est par lui que des milliers de chansons orientales de lointaine origine gréco-persane entrèrent en Andalousie.
Mais Ziryab se révéla aussi un fin lettré, un poète précieux, qui perfectionna le sawf, délicat poème monorime. Il fut un conteur intarissable.
Maître de l’élégance[modifier]

Par son charisme et son talent, il devint l'arbitre de l'élégance d'Al-Andalus, y révolutionna les modes vestimentaires et la cosmétique. Il imposa à la Cour l'art raffiné de la cuisine irakienne, celle des Mille et Une Nuits, et un ordre protocolaire strict pour l'ornement de la table et l'ordonnancement des mets.
C'est au raffinement de Ziryab et à ses préceptes que l'on doit le remplacement des nappes en lin par celles de cuir ouvragé et celui des gobelets d'or ou d'argent par les coupes de cristal. Il apporta également dans une société musulmane réputée austère et fermée, surtout celle des femmes, et plus particulièrement aux recluses des harems et à leurs eunuques, les recettes secrètes de la magie et de la divination chaldéenne.
Ziriab, au courant de tous les secrets de la cour, eut une grande influence sur l'Émir Abd al-Rahman II et fut un de ses confidents et conseillers les plus écoutés.
La petite histoire lui attribue de nombreuses bonnes fortunes, tant féminines que masculines.
Ziriab se maria à une fille de famille royale qui l'aida tout au long de son domaine qui est l'art andalous, et avec laquelle il eut trois enfants :deux garçons et une fille. Leur mariage se déroula luxueusement en Andalousie. Ils vécurent heureux à jamais, et même après la mort de son fidèle mari elle ne put se remarier et fit grandir ses enfants et les aima tout autant que son décédé mari jusqu'à son dernier souffle. Tout à fait comme son affranchi Moulay Ghali El Châarif qui demeura près de lui depuis le début de sa route vers l'art. Celui-ci aimait aussi la jeune Meryem, fille d'un marchand de pommes et d'une tisseuse de draps dans le village qui resta auprès de la belle fille aux yeux noirs comme deux fidèles veuves, il ne leur demeura certes que leurs chers enfants.[style à revoir]
Annexes[modifier]

Bibliographie[modifier]
Jesús Greus, Ziryab, Phébus, 1993 (ISBN 2-85940-265-9)
Notes et références[modifier]
↑ http://www.tidsskrift.dk/print.jsp?id=94429 [archive]
Liens externes[modifier]

La musique voyageuse : maqâm et flamenco
Al-Andalus
musique andalouse*[1]

Portail des musiques du monde Portail du monde arabo-musulman Portail de l’Irak Portail de la poésie
Catégories : Musicien kurdeMusicien irakienNaissance à BagdadEsclaveOudiste irakienPoète d'Al-AndalusNaissance en 789Décès en 857
قس اسپانیولی
Abu l-Hasan Ali ibn Nafi` (en árabe, أبو الحسن علی ابن نافع), conocido como Ziryab (زریاب, «Mirlo») debido a su tez oscura y hermosa voz, fue un poeta, gastrónomo, músico y cantante árabe, de posible origen kurdo, aunque según otras fuentes era un liberto de ascendencia negra (Irak, 789 - Córdoba, c. 857). Fue famoso por las refinadas costumbres orientales que introdujo en la corte cordobesa.
Contenido [ocultar]
1 Vida
2 Véase también
3 Referencias
4 Referencias externas
[editar]Vida

Fue discípulo del gran músico Ishaq al-Mawsili (767-850) durante su infancia en Bagdad. Presentado al Califa Harún al-Rashid, éste quedó muy impresionado por el joven músico. Sin embargo, los celos de su mentor le obligaron a abandonar la capital del Califato, poco después de la muerte de al-Amin en 813. Vagó por Sham (Siria) e Ifriquiya (el norte de África), viviendo por un tiempo en la corte aglabí de Kairuán, hasta que escribió al emir de Córdoba, Alhakén I para ofrecerle sus servicios, que éste aceptó inmediatamente.
A su llegada a Córdoba Alhakén había muerto. Sin embargo, Abderramán II, su sucesor, le ofreció un palacio, una renta mensual de doscientos dinares y otras prebendas, sin siquiera haberlo oído cantar. En la corte cordobesa, Ziryab se convirtió en un personaje muy conocido y fue considerado el árbitro de la elegancia de los dominadores árabes. Influyó en el vestido, la cocina o el mobiliario de los que le rodeaban e introduciendo novedades tanto de uso social como musicales.
Sus innovaciones musicales tuvieron también una fuerte influencia. Según el arabista Emilio García Gómez, con Ziryab entraron en Hispania las melodías orientales de origen grecopersa que serían la base de buena parte de las músicas tradicionales posteriores de al menos una parte de la Península Ibérica. Añadió al laúd una quinta cuerda y sustituyó el plectro de madera (pieza que se agarra con la mano y que pulsa las cuerdas) por otro fabricado bien con uñas, pico o los cañones de las plumas de águila. También fundó el primer conservatorio del mundo islámico e introdujo los cantos árabes conocidos como nubas.
Con Ziryab, la alta sociedad cordobesa aprendió además las más exquisitas novedades de Oriente: peinarse con flequillo, recetas de la cocina bagdadí (Una de las recetas se conserva hoy en día con su nombre: el ziriabí1 ), el consumo de espárragos, y el uso de copas de cristal, en lugar de las de oro y plata, y manteles de cuero fino.
[editar]Véase también

Ibn Quzman
[editar]Referencias

↑ Paul H. Freedman, (2007), «Food: the history of taste», University of California Press, ISBN 0-520-25476-7
[editar]Referencias externas

Emilio García Gómez, «Prólogo» a Poemas arabigoandaluces, Espasa-Calpe, 1940.
Reportaje sobre Salah Al-Madi en el diario El País. 24-07-1977.
Jesús Greus, "Ziryab y el despertar de al Andalus", Editorial Entrelibros, 2006.
Ver las calificaciones de la página
Evalúa este artículo
¿Qué es esto?
Confiable
Objetivo
Completo
Bien escrito
Estoy muy bien informado sobre este tema (opcional)

Enviar calificaciones
Categorías: Nacidos en 789Fallecidos en 857Músicos de IrakMúsicos de España del siglo IXEscritores de al-ÁndalusMúsicos de al-ÁndalusGastrónomos de EspañaPoetas del siglo IX
قس پرتغالی
Abu al-Hasan 'Ali ibn Nafi' (789-857) foi um músico e cantor da corte do emirado de Córdova no Al-Andalus. Ficou conhecido pelo nome de Ziryab ("melro") devido à sua bela voz e tez escura.
Ziryab nasceu num território que corresponde ao actual Iraque, provavelmente na cidade de Bagdade. Segundo as fontes ele era um escravo liberto ou então teria as suas origens numa família de escravos. Não é clara a sua etnia, tendo sido sugerido que seria persa, africano ou curdo.
Foi aluno de Ishaq al-Mawsili (767-850), um músico da corte dos Abássidas no tempo do famoso califa Harun al-Rashid. O seu professor, sentindo-se ameaçado pelo talento do seu aluno, propôs-lhe que deixasse Bagdade, caso contrário algo de mau poderia acontecer-lhe. Ziryab conhecia a influência que o seu professor detinha na corte califal e decidiu optar pelo exílio juntamente com a sua família, levando consigo uma quantia de dinheiro fornecida por al-Mawsili.
Antes de se instalar em Córdova, Ziryab passou pelo Egipto e viveu durante algum tempo em Kairouan (Tunísia), onde foi acolhido pelo soberano aglábida Ziyadat Allah I. Nesta cidade ele aproveitou a oportunidade para estudar a música popular local.
Ofereceu os seus serviços através de carta ao emir al-Hakam de Córdova, que o contratou. Porém, quando Ziryab e a sua família chegaram a Algeciras, al-Hakam tinha falecido e Ziryab desconhecia se o seu filho e sucessor Abd-ar-Rahman II estaria interessado nos seus serviços. Abd-ar-Rahman II não só manteve a proposta do pai como nomeou-o chefe dos cantores do palácio e ofereceu-lhe um pequeno palácio onde residir.
Ziryab fundou em Córdova um conservatório de música, que acolhia rapazes e moças da aristocracia local, mas também membros das classes inferiores. Neste conservatório poderia aprender-se a tocar vários instrumentos e a ter aulas de canto. Ziryab era conhecido por ser um virtuoso do alaúde, ao qual introduziu mais uma corda. Até então o alaúde tinha quatro cordas, cada uma com uma dada cor e significado: a primeira era amarela e representava a bílis; a segunda, vermelha, representava o sangue; a terceira, branca, representava o fleuma e a quarta era negra e simbolizava a melancolia. A quinta corda acrescentada por Ziryab era vermelha e foi colocada ao centro (entre a segunda e terceira corda), representando a alma humana.
Ziryab introduziu em Córdova as modas do Médio Oriente, como o uso de copos de cristal que passaram a substituir os pesados copos de ouro e prata, uma tradição herdada do tempo romano e visigodo. Interessava-se também pela culinária e etiqueta; segundo Ziryab cada refeição deveria começar com uma sopa, seguida de um prato de peixe ou carne, terminando com uma sobremesa. Ziryab foi também uma referência da estética masculina: muitos homens adoptaram o seu penteado. Ao nível da indumentária, sugeriu a adopção de roupas brancas na época do Verão.
Zyriab criou também um salão de beleza feminina, onde se praticava a depilação e se lançaram novos penteados como o uso de franjas. Difundiu também o uso de perfumes e da pasta de dentes.
[editar]Referências

Robert W. Lebling Jr., Flight of the Blackbird, Saudi Aramco World, Julho/Agosto 2003.
MuslimHeritage.com, Ziryab, the musician, astronomer, fashion designer and gastronome.
Maria Feliciana Árgueda Carmona, La Educación Musical en el Califato de Córdoba, Revista de la Lista Electrónica Europea de Música en la Educación. nº 5, Maio 2000.
Ver avaliações
Avaliar esta página
O que é isto?
Credibilidade
Imparcialidade
Profundidade
Redação
Conheço este assunto muito profundamente (opcional)

Enviar avaliações
Categoria: Músicos do Al-Andalus
قس ایتالیائی
Ziryāb (arabo: زریاب‎), il cui vero nome era Abū l-Hasan ʿAlī b. Nāfiʿ, (Iraq, 789 – Cordova, 857) è stato un musicista arabo musulmano di al-Andalus. Visse all'epoca dell'emirato di ʿAbd al-Raḥmān II (822 - 852).


Il giardino di Ziryab (manoscritto del XVI secolo o di poco anteriore)
Fuggito dalla Bagdad di Hārūn al-Rashīd e dopo una fermata a Tunisi, Ziryāb si rifugiò a Cordova dove divenne il massimo punto di riferimento per l'eleganza maschile nel corso della prima metà del IX secolo[1].
Inaugurò nella capitale andalusa un salone di bellezza, aperto anche all'elemento maschile, dove poter effettuare una perfetta depilazione femminile (pratica assai diffusa e raccomandata nella cultura araba, che ricorreva alla nuba, di cui s'è però persa la formula) e lanciò la moda del taglio corto dei capelli per gli uomini, sostenendo anche con successo l'uso del colore bianco o grigio per gli abiti virili.
Poeta raffinato, musicista di qualità ed esperto gastronomo, Ziryāb elaborò un'etichetta precisa per apparecchiare le mense, decretando il corretto ed elegante ordine di portata dei piatti, imponendo tra l'altro l'uso di coppe di cristallo per le bevande. Come ordine di portate Ziryāb raccomandò che si iniziasse il pasto con minestre e zuppe, che ad esse seguissero i piatti forti a base di carne o pesce e che si concludesse il tutto con frutta e dolci, qualificandosi con ciò come il perfetto antesignano delle future "buone maniere" in tavola che si affermeranno nell'Europa cristiana solo molti secoli più tardi.
Indice [nascondi]
1 Curiosità
2 Voci correlate
3 Note
4 Bibliografia
Curiosità [modifica]

È stato l'inventore del plettro.
Voci correlate [modifica]

ʿAbd al-Raḥmān II
Cordova
Note [modifica]

^ Lilia Zaouali, L'islam a tavola. Dal Medioevo a oggi, Economica Laterza, 2007
Bibliografia [modifica]

Évariste Lévi-Provençal, Histoire de l’Espagne musulmane, Parigi-Leida, G.-P. Maisonneuve–E.J. Brill, 1950, 3 voll.
Reinhart Dozy, Histoire des musulmans d'Espagne, Leyda, E.J. Brill, 1932, 3 voll.
Portale Biografie: accedi alle voci di Wikipedia che trattano di biografie
Categorie: Musicisti arabiNati nel 789Morti nell'857Morti a CordovaStoria di al-Andalus | [altre]
قس عبری
זיריאב (בערבית ופרסית:زریاب, בשמו המלא אבו אל-חסן עלי אבן נאפע, أبو الحسن علی ابن نافع ‏ בערך 789 - 857) היה מוזיקאי איראני שנחשב לאחד המוזיקאים הגדולים ביותר בחצר שושלת בית עבאס. (פירוש השם זיריאב בפרסית- "ציפור שחורה"). התפרסם לאחר מכן כמוזיקאי החצר של האמיר עבד-א-רחמן השני בקורדובה. מורהו של זיריאב אסחק אל-מאווסילי שהיה נערץ מאוד בחצר המלכות העבאסית של הרון אל ראשיד והח'ליף שבא אחריו מאמון. איסחק התגאה בתלמידו זיריאב שכן לימודו ואימונו היה לאחד מהישגיו. כשזיריאב עלה על מורו ורבו הרגיש שעליו לעזוב את בגדד ובסיוע כספי של איסחק אל מאווסילי נסע לחצר האע'לבים בקירואן ומאוחר יותר לספרד.

במאה ה15 נדחקו המוסלמים לדרום ספרד ועד לסוף המאה ה-15 גורשו ונמלטו בעיקר לארצות צפון אפריקה. כך הגיעה מסורת המוזיקה האנדלוסית הערבית אל ארצות צפון אפריקה.
אסכולה זו של זיריאב הפכה לזרם המוזיקלי הערבי המשפיע ביותר בספרד המוסלמית. בסביליה, בטולדו, בולנסיה ובגרנדה, הוקמו בתי ספר למוזיקה שלמדו וביצעו את המוזיקה שיצר וחידש זיריאב. כמו כן מיוחסת לזיריאב הוספת המיתר החמישי לעוד.
זיריאב זכה לפרסום שעד היום נוהגים לחשוב שהיה לממציא הגיטרה הראשון. נאמר עליו שהוא ידע 10,000 שירים בעל פה. זיריאב יצר 24 סולמות מוזיקליים בתוך 24 שעות.
זיריאב חי בקורדובה עד סוף ימיו, תוך כדי שהוא משנה את ההיסטוריה של המוזיקה בחבל אנדלוסיה ובאירופה.
קטגוריה: מוזיקאים איראנים
משובים קודמיםמשוב על הערך