پاچه خاری. (اسم مصدر) (
پاچه + خاری، از مصدر
خاراندن ) تملق، چاپلوسی، ریاکاری.
رجوع شود به «
پاچه خار».
توضیحات:«پاچه خاری» واژه ای است در گویش «برره ای» که مردم روستای
خیالی «برره» (بَ رَ ر ِ ه) در مجموعه های تلویزیونی «پاورچین» (۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ ه.ش.) و «شبهای برره» (۱۳۸۴ ه.ش.)، به کارگردانی آقای مهران مدیری، به آن صحبت می کنند. روستای «برره» از دو قسمت «پایین برره» و «بالا برره» تشکیل شده است و مهم ترین محصول آن نخود می باشد. «نوچفسکو»، یا «لوچفسکو»، غذای محلی «برره» است.
برای مثال، معادل مصدر «گفتن» در گویش برره ای «وَگفتن» است که بصورت زیر صَرف می شود:
وگوئَم، وگوئی، وگوئد، وگوئی، وگوئید، وُیگولَنزْجْ.
در بعضی مواقع، معادلِ مصدر «گفتن» در این گویش «دَر وَگفتن» است که بصورت زیر صَرف می شود:
در وگوئَم، در وگوئی، در وگوئد، در وگوئی، در وگوئید، در وُیگولَنزْجْ.
در گویش برره ای نوعی فعل وجود دارد بنام «فعل معکوس» که معنی حقیقی آن خلاف معنی ظاهری آن در میان فارسی زبانان است. برای مثال، اگر چه معنی جملۀ برره ایِ «تشریف داشته بیدید» در بین فارسی زبانان «تشریف داشتید» تصور می شود، در گویش برره ای گویندۀ این جمله با بیان آن از میهمان خود دقیقاً درخواست ترک منزلش را می نماید.
در فرهنگ برره ای، «پاچه خاری» (= تملق و چاپلوسی)، غیبت کردن و رشوه و باج گیری ناپسندیده شمرده نمی‌شوند.
برای اطلاعات بیشتر، رجوع شود به مقاله های
برره،
شبهای برره و
پاورچین در دانشنامۀ
ویکی پدیای فارسی.