علی مازندرانی

علی مازندرانی . [ ع َ ی ِ زَ دَ ] (اِخ ) (ملا...). مشهور به جاوید. و چون نسب خود را به بلال حبشی میرساند، به «حبش » نیز شهرت دارد. وی در مازندران قاضی بود و در سال 1070 هَ . ق . در اصفهان درگذشت و در مقبره ٔ بابارکن الدین دفن گشت . تخلص او ابتدا «دانش » بود سپس تخلص «جاوید» را برگزید. او را اشعاری است . (از الذریعه ج 9 ص 190 و 753 از تذکره ٔ نصرآبادی ص 374 و آتشکده ٔ آذر ص 165 و تذکره ٔ غنی ص 35 و مطلع الشمس ج 2 ص 444).