آسمان . [ س ْ
/ س ِ ](اِ) نام روز بیست وهفتم یا بیست وپنجم و بعضی بیست وششم گفته اند از هر ماه فارسی . و در این روز نیک است بسفر دور شدن و نشاید هیچ کار دیگر کردن
: مه بهمن و آسمان روز بود
که فالم بدین نامه پیروز بود.
فردوسی .
آسمان روز ای چو ماه آسمان
باده نوش و دار دل را شادمان .
مسعودسعد.
و این بیت مسعود مثال برای روز
27 است و بس . || در تداول عوام ، صحو. هوای بی ابر. || (اِخ ) نام فرشته ٔ موکل تدبیر امور و مصالح آسمان روز
: همه ساله ز اشتادو از آسمان
تن و جانْت با شادی و کامتان (کذا).
فردوسی (از جهانگیری ).
|| نام فرشته ٔ موکل بر ممات یعنی عزرائیل . (برهان ).