ابظر
نویسه گردانی:
ʼBẒR
ابظر. [ اَ ظَ ] (ع ص ) اقلف . نابریده . نامختون . ختنه ناکرده . || کش لب بالا بزرگ بود. لب زبرین ْبزرگ . آنکه میان لب زَوَرینش بیرون آمده بود. (تاج المصادر بیهقی ). آنکه لب بالائین او پیش آمده باشد. که در میان لب بالائین تندی و پیش آمدگی و برآمدگی بود. لب زَوَرین ْبزرگ . (مهذب الاسماء).
مؤنث : بَظْراء. ج ، بُظر.
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۵ ثانیه
ابزر. [ اَ زَ ] (اِخ ) دهی به فارس . (منتهی الارب ).
آب زر. [ ب ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زر محلول که بدان نویسند و تذهیب کنند. معرّب آن زریاب و بتصحیف زرباب است : کسی گفت چگونه میبین...