باران دیده . [ دی دَ
/دِ ] (نف مرکب ) آنچه باران بدان رسیده و تر کرده باشد، چون کشت باران دیده . میرزا رضی دانش
: در پناه چشم تر دانش ز آتش ایمنم
نیست از آفت زیانی کشت باران دیده را.
قپلان بیگ ، رباعی
: خون گشته مرا ز هجر یاران دیده
زین غم شده چون سیل بهاران دیده
گر دست بمن زنند میریزد اشک
مانند درختهای باران دیده .
(از آنندراج ).
-
گرگ باران دیده ؛ گربزی مجرب و آزموده . گرگ باران دیده صحیح است نه بالان دیده یعنی فرهنگ اشتباه کرده :
ز باران کجا ترسد آن گرگ پیر
که گرگینه پوشد بجای حریر.
نظامی .
رجوع به بالان دیده و گرگ بالان دیده شود.