بک . [ ب َ ] (ترکی ، اِ) مخفف بیک است بمعنی بزرگ ، نظیر بیک و بیوک که بمعنی بزرگ باشد و در آخر اسماء ترکی درآید بجهت تعظیم و تکریم وردیف خان باشد. (یادداشت مؤلف ). این کلمه را که بعضی بخطا بیک نویسند لقب کسانی بوده است که پایه ٔ آنان پایین مرتبه ٔ پاشا بوده است و کلمه ٔ اتابک نیز ترکیبی است از اتا بمعنی پدر و بک بمعنی بزرگ یا بزرگتر. اصل این کلمه ٔ بک مخفف بیوک است بمعنی بزرگ و کبیر. (از النقود ص
136). و رجوع به بیگ شود
: سالار بک ای در صف احرار دلیر
دست تو گه جود و سخا کردن چیر.
سوزنی .
بوالبشر کو علم الاسما بک است
صد هزاران علمش اندر هر رگ است .
(مثنوی ).
چون قدم با شاه و بابک میزنی
چون مگس را در هوا رگ میزنی .
(مثنوی ).