بی درد

بی درد. [ دَ ] (ص مرکب ) (از: بی + درد) که درد ندارد. (یادداشت مؤلف ). بیرنج . بیحس . (ناظم الاطباء). که دردی ندارد. آنکه بی رنج و بی حس است . که بی درد است . || که درد نیارد. که موجب درد نشود: کافور، آمپولی بی درد است . || بی غم و اندوه . بی مصیبت و اضطراب :
رخ بدسگالان تو زرد باد
وزان رفته جان تو بی درد باد.

فردوسی .

از آن کشتگان شاه بی درد باد
رخ بدسگالان تو زرد باد.

فردوسی .

|| بی زحمت . بی اذیت :
می خوری به که روی طاعت بی درد کنی
اندکی درد به از طاعت بسیار مرا.

خاقانی .

- بی دردسر ؛ بی زحمت . بی رنج و اذیت .
|| مجازاً، آن که تأثر و تألم از نکوهش ندارد. بی غیرت . بی ننگ و عار یعنی ملازم ننگ و عار. آنکه اورا لوم لائم و نکوهش نکوهنده اثر نکند. لاابالی . بی عار و ننگ . بی ننگ و عار. بی حمیت . (یادداشت مؤلف ) :
نه اشک روان نه رخ زردی
اﷲ اﷲ تو چه بی دردی .

شیخ بهائی .

|| بیرحم و نامهربان . (ناظم الاطباء). بیرحم . شقی . || یکی از اسماء معشوق . (از آنندراج ). و رجوع به درد شود.