بید طبری . [دِ طَ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )
۞ نام یکی از اقسام بیدها که هفده اند و آنرابیدمشک و بید گربه نیز گویند. نوعی از بید باشد و بعضی بید مشک را بید طبری گویند. و بعضی بید موله را گویند که بید مجنون باشد. به . (برهان ). نام درختی که هفده نوع است و آنرا گربه بید نیز خوانند و پنجه ٔ آن چون پنجه ٔ گربه است و گل خوشبوی دارد. (شرفنامه ٔ منیری ). نوعی از بید که شکوفه ٔ سرخ دارد. (غیاث ). نوعی از بید و در زمستان شاخهای آن بسیار سرخ شود و بجهت تفرج زمستان نیکو است . (فلاحتنامه ). و رجوع به جنگل شناسی ساعی ص
169 شود. بید بتری . بید سرخ . سرخ بید. بید گربه . گربه بید. طرخون . بید موله . بید مشک . مشک بید. بید مجنون . بهرامه . بان . شاه بید. خلاف بلخی . رجوع به هریک از این نامها در جای خود شود
: همچومستان بصبوحی شده افتان خیزان
شاخهای سمن تازه و بید طبری .
ظهیرالدین فاریابی (از تاج المآثر).