بی مهر

بی مهر. [ م ِ ] (ص مرکب ) (از: بی + مهر) بی شفقت و بیرحم . (آنندراج ). بی محبت . (ناظم الاطباء) :
مهر جوئی ز من و بی مهری
هده خواهی ز من و بی هده ای .

رودکی .

فرزند توایم ای فلک ای مادر بی مهر
ای مادر ما چون که همی کین کشی از ما.

ناصرخسرو.

با همه جلوه ٔ طاوس و خرامیدن کبک
عیبت آنست که بی مهرتر از فاخته ای .

سعدی .

که دنیا صاحبی بدمهر خونخوار
زمانه مادری بی مهر و دونست .

سعدی .

من ندانستم ازاول که تو بی مهر و وفائی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی .

سعدی .

- بی مهر گشتن ؛ بی محبت گشتن :
چو از مریم دلش بی مهر گردد
طلبکار من بی بهر گردد.

نظامی .

و رجوع به مهر شود.