بی نیاز

بی نیاز. (ص مرکب ) ۞ (از: بی + نیاز) غیرمحتاج و توانگر و بی احتیاج باشد، چه نیاز بمعنی احتیاج است . (برهان ). توانگر و آنکه احتیاجش بکسی نبود. اول مجاز است . (آنندراج از بهار عجم ). توانگر و بی احتیاج و مستغنی . (ناظم الاطباء). غنی . مستغنی :
تاجهان بود از سر آدم فراز
کس نبود از راز دانش بی نیاز.

رودکی .

جهانا همانا از این بی نیازی
گنهکار مائیم و تو جای آزی .

ابوطیب مصعبی (از تاریخ بیهقی ص 378).

ز هر کام و هر خواسته بی نیاز
به هر آرزو دست ایشان دراز.

فردوسی .

خردمند پاسخ چنین داد باز
که از تو مبادا جهان بی نیاز.

فردوسی .

ز درویش چیزی مدارید باز
هر آنکس که هست از شما بی نیاز.

فردوسی .

حق تعالی از سیری و گرسنگی تو بی نیازست . (منتخب قابوسنامه ص 18).
ایشان ز توجمله بی نیازند
وز بیم تو مانده در بیابان .

ناصرخسرو.

منکه خاقانیم ز هر دو جهان
بی نیازم چه خوب هر دو چه زشت .

خاقانی .

خداوندی که ما را کارسازست
ز ما و خدمت ما بی نیازست .

نظامی .

تو از عشق من و من بی نیازی
ترا شاهی رسد یا عشقبازی .

نظامی .

نیاز آرد کسی کو عشقباز است
که عشق از بی نیازان بی نیاز است .

نظامی .

از همگان بی نیاز و بر همه مشفق
از همه عالم نهان و بر همه پیدا.

سعدی .

|| (اِخ ) از اسماء و صفات باریتعالی است :
سوی آفریننده ٔبی نیاز
بباید که باشی همی در گداز.

فردوسی .

سیاوش چو آمد به آتش فراز
همی گفت باداور بی نیاز.

فردوسی .

خداوند بخشنده ٔ کارساز
خداوند روزی ده بی نیاز.

فردوسی .

نبست ایچ در داور بی نیاز
کز آن به دری پیش نگشاد باز.

اسدی .

مگر طاعت ایزد بی نیاز
که او راست فرمان و تقدیر و خواست .

ناصرخسرو.

دو رکعت نمازبگزارد و قصه ٔ راز بحضرت بی نیاز رفع کرد. (سندبادنامه ص 232).
گر تو ز ما فارغی وز همه کس بی نیاز
ما بتو مستظهریم وز همه عالم فقیر.

سعدی .

کف نیاز بدرگاه بی نیاز برآر
که کار مرد خدا جز خدای خوانی نیست .

سعدی .

صمد؛ بی نیاز. (منتهی الارب ). غنی ؛ بی نیاز. (ترجمان القرآن ). مستغنی ؛ بی نیاز. (دهار). رجوع به نیاز شود. || بی تعلق و آزاد. || رستگار. || بدون درخواست و التماس . (ناظم الاطباء). رجوع به نیاز شود.