تفته دل . [ ت َ ت َ
/ ت ِ دِ ] (ص مرکب ) تنگدل و غمناک و دل فگار. (ناظم الاطباء)
: از اشک گرم تفته دلان در سواد خاک
طوفان آب آتش زای اندر آمده .
خاقانی .
|| که دل سوخته و پرالتهاب دارد. که درون سوزان و پرآتش دارد
: روشن درون تفته دل گرم ژاژخای
آتش نهاد خاکی و معمور دودمان .
خواجوی کرمانی [در صفت حمام ].