جاویدان خرد

جاویدان خرد. [ خ ِ رَ ] (اِخ ) جاودان خرد نام کتابی است منسوب بجمشید. اصل این کتاب از مسکویه ٔ رازی است که عبدالرحمن بدوی آنرا بنام «الحکمةالخالده » بچاپ رسانده است . این متن عربی ترجمه ایست از پهلوی با افزوده هائی از مسکویه ٔ رازی و بخش اصلی آن در «رسائل البلغاء و در اعیان الشیعه 10: صص 146- 194» چاپ شده است . و محمد حسین بن حاجی شمس الدین آنرا در 1065 هَ .ق . برای نوّاب (؟) به فارسی درآورده و بنام «شایسته خانی » نامیده است . این ترجمه را درویش فانی مانکجی فرزند لیم جی هوشنگ هاتری بای گجراتی بنام ناصرالدین شاه در بمبئی در 1293 - 1294 هَ .ق . (1246 یزدگردی ) بخط نستعلیق بچاپ سنگی رساند. و دیباچه و خاتمه ای بر آن افزود. مترجم در کتاب مسکویه ٔ رازی دست برده و پس و پیش کرده و رساله های دیگری هم در آن گنجانده است . تقی الدین محمدبن شیخ محمد ارجانی تستری در زمان جهانگیر پادشاه ترجمه ٔ دیگری از آن کرده است «ریو 440». (از فهرست نسخه های خطی کتابخانه ٔدانشکده ٔ ادبیات ص 152 و فرهنگ ایران زمین شماره ... مقاله ٔ دانش پژوه ). و در السعادة والاسعاد چ مینوی ص 296، 320، 321، 422 قسمتهایی از متن عربی آن آورده شده و از آن جمله است : ثلث تبطل مع ثلث : الشدة تبطل معالحیلة، والعجلة تبطل معالتأنی والاسراف یبطل معالقصد. (از السعادة والاسعاد). و رجوع بجاودان خرد شود.