چشمه چشمه . [ چ َ
/ چ ِ م َ
/ م ِ چ َ
/ چ ِ م َ
/ م ِ ] (ص مرکب ) سوراخ سوراخ و متخلخل . (ناظم الاطباء). مشبک و خانه خانه چون لانه ٔ زنبور
: یکی کرته هر یک بپوشیده تنگ
همه چشمه چشمه بنقش و برنگ .
اسدی .
همچون خزینه خانه ٔ زنبور خشکسال
از باد چشمه چشمه دماغ خرابشان .
خاقانی .
صحن مجلس در مدور جام نوشین چشمه یافت
کانچنان هم چشمه چشمه هم مدور ساختند.
خاقانی .
رجوع به چشمه شود.