حافظ
نویسه گردانی:
ḤAFẒ
حافظ. [ ف ِ] (اِخ ) ابراهیم بن اورمةبن سیاوش بن فرّوخ اصفهانی ، مکنی به ابواسحاق . مردی کثیرالحدیث بود و در بغداد وبصره افادت میکرد و در ایام فتنه ٔ زنگیان بصره حیات داشت و بسال 291 هَ . ق . درگذشت . ابوداود سلیمان بن اشعث سجستانی و اسماعیل بن احمدبن اسید، و محمدبن یحیی و جز ایشان از وی روایت کنند. (سمعانی ص 151 ب ).
واژه های همانند
۱۵۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۰ ثانیه
حافظ کبیر. [ ف ِ ظِ ک َ ] (اِخ ) احمدبن محمد طحاوی . رجوع به طحاوی ... شود.
حافظ کبیر.[ ف ِ ظِ ک َ ] (اِخ ) رجوع به عبدالعظیم منذری شود.
حافظ غیاث . [ ف ِ ] (اِخ ) رجوع به ابومنصور حافظ غیاث بن مقیم سلمی کوفی شود.
حافظ غیاث . [ ف ِ ](اِخ ) خوندمیر گوید: قدوه ٔ ارباب علم و عرفان و عمده ٔ محدثان زمان بود، و در ایام سلطنت خاقان منصور (سلطان حسین میرزا) سال...
حافظ عجمی . [ ف ِ ع َ ج َ ] (اِخ ) رجوع به محمدبن احمد عجمی شود.
حافظ طوسی . [ ف ِ ظِ ] (اِخ ) رجوع به طوسی شود.
حافظ سعید. [ ف ِ س َ ] (اِخ ) غلام مأمون . رجوع به حبیب السیر ج 2 جزء 3 ص 95 شود.
حافظ زینی . [ ف ِ ظِ زَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ زینی بن واصل بن عبدالشکوربن زین . او و پدر وی محدث باشند.
حافظ سلفی . [ ف ِ ظِ س َل َ ] (اِخ ) رجوع به احمدبن محمدبن احمد سلفی شود.
حافظ صدقی . [ ف ِ ص ِ ] (اِخ ) در سپاه مصر مقام یوزباشی داشت و معلم نقشه برداری مدارس نظام بود. او راست : مقاله ٔ طب در نزد عرب قبل از اسلا...