حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن احمدبن انوشیروان رازی حنفی . متولد در آق سرا در 631 هَ . ق . وی 20 سال قاضی ملطیه بود و به دمشق آمد، و در جنگ غازان با صلیبیان گم شد. گویند به اسیری به فرنگ برده شد و در 735 هَ . ق . خبر زندگی او در فرنگ و قبرس به پسرش جلال الدین رسید و بعد تکذیب شد. (دررالکامنة ج 2 ص 10).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۵۲ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن رباط بجلی کوفی ، از اصحاب صادق (ع ). حسن بن محبوب از وی کتاب الاصل را روایت کرده است . (ذریعه ج 2 ص 146) (ج 6 ...
حسن . [ ح َ س َ] (اِخ ) ابن رحال مغربی . رجوع به حسن معدانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن رشیق قیروانی . رجوع به حسن قیروانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن رضا. قونسول ایران در عراق بود. او راست : «تاریخ عراق ». (ذریعه ج 3 ص 264).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن رمضان بن حسن قرمی ، ملقب به حسام شافعی . متولد 680 هَ . ق . در دمشق تدریس کرد و در طرابلس در 746 هَ . ق . درگذشت...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن روزبهان شیرازی . او راست : اخلاق شمسی که به نام شمس الدوله محمد و به تقلید اخلاق محسنی تألیف کاشفی (درگذشته ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن زبرقان مکنی به ابوالخزرج قمی . او راست : کتاب الحدیث . (ذریعه ج 6 ص 321).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن زولاق . رجوع به حسن بن ابراهیم بن حسین بن علی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن زیاد عطار کوفی ، از صادق (ع ) روایت دارد. او راست : کتاب الاصل . (ذریعه ج 2 ص 119 و ج 6 ص 321 از فهرست طوسی و نجاشی ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن زیاد کوفی . رجوع به حسن لولوی و ذریعه (ج 6 ص 321) شود.