حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن احمدبن عبدالجبار، معروف به ابن حصینة. از درباریان آل مرداس در حلب بود (388 - 457 هَ . ق .). دیوان شعر دارد. در معرةالنعمان متولد و در سروج درگذشته . وفات وی را اسماعیل پاشا 500 هَ . ق . نوشته است . رجوع به هدیةالعارفین شود.
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۲۹ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن قحطبه ٔ طائی . از سرداران معروف آغاز حکومت عباسی بود. در 97 هَ . ق . متولد و در 136 هَ . ق . از طرف منصور به حکومت...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن قنبرعلی زنجانی (1256 - 1340 هَ . ق .) ابن محمدحسن . او راست : «تبیان البیان ». (ذریعه ج 3 ص 332).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن قوام بغدادی . رجوع به حسن مذهب شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن کمال الدین حسین استرآبادی . رجوع به حسن استرآبادی شود.
حسن . [ ح َس َ ] (اِخ ) ابن کوسج عمر. رجوع به حسن برسوی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محبوب الزراد (السراد) کوفی . امامی شیعی مکنی به ابوعلی درگذشته ٔ 224 هَ . ق . او راست : «احادیث الجن و الانس »، «...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابی بکر سکاکینی . پدرش فاضل و شیعی بی غلو بود و خودش در رفض غلو کردو قاضی شرف الدین او را به جرم سب شی...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابوعقامةبن حسن بن محمد تغلبی مؤتمن الدین ، مکنی به ابومحمد یمنی . درگذشته ٔ 483 هَ . ق . او راست :«جواهر ال...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم . رجوع به حسن بغدادی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم بن احمد. رجوع به حسن یونارقی شود.