حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن قلاوون صالحی ملک ناصربن ناصر (735 - 762 هَ . ق .). نامش قماری بود و چون به تخت نشست خود را حسن نامید. پس از برادرش مظفر در رمضان 748 هَ . ق . به تخت نشست و در 752 هَ . ق . معزول شد و سپس در 755 هَ . ق . دوباره روی کار آمد ومدرسه ٔ رمیله را بساخت و ناتمام بود که در 762 هَ .ق . به دست یلبغا کشته شد و پسر برادرش ، محمد منصور،پسر مظفر به جایش نشست . (دررالکامنة ج 2 صص 39-40).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۴۷ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عدنان بن جعفر. در 47 هَ . ق . نقیب الاشراف بود و در769 یا 770 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 20).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عدی بن ابوالبرکات . رجوع به حسن تاج العارفین شود.
حسن . [ ح َس َ ] (اِخ ) ابن عذبة. رجوع به حسن عبدالمحسن شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عربشاه . رجوع به حسن بن احمدبن ابراهیم شود.
حسن . [ ح َس َ ] (اِخ ) ابن عضدالدولة. رجوع به حسن مرسی شود.
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عطار. رجوع به حسن همدانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عطیه حناط کوفی . او راست : کتاب الحدیث . (ذریعه ج 6 ص 322).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن علی . رجوع به حسن عمانی و حسن اهوازی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن ابوبکربن یونس دمشقی قلانسی . در 629 هَ . ق . بزاد و نزد ابن روزبه و دیگران بیاموخت و در 702 هَ . ق . درگذ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ )ابن علی بن ابوحمزة سالم . رجوع به حسن بطاینی شود.