خدیجه

خدیجه . [ خ َ ج َ ] (اِخ ) النویری ، مکنی به ام الفضل . وی دختر فقیه ابوالقاسم عبدالرحمن بن قاسم بن حسین بن عبداﷲ نویری و از محدثان اواسط قرن ششم هجری است که در مصر عمر می گذراند. پدرش بسال 648 هَ .ق . در جنگ دمیاط بدست فرنگان کشته شد و جدش قاسم معروف به جزولی بود و پدر قاسم را که حسین باشد ابن الحارثیه می گفتند و پدر حسین ،یعنی عبداﷲ به ابن القرشیه اشتهار داشت . این خاندان هم صاحب فضل و از رئیسان بودند و سیدمرتضی در تاج العروس در ماده ٔ «ن و ر» نام آنها را برده و حسب حالی برای هر یک آورده است . (از خیرات حسان ج 1 ص 116).