خور
نویسه گردانی:
ḴWR
خور. (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان لار، واقع در 3هزارگزی جنوب لار کنار راه شوسه ٔ لار به لنگه . این دهکده در دامنه ٔ کوه قرار دارد با آب و هوای گرمسیری و 1949 تن سکنه . آب آن از چاه و محصول آن غلات ، خرما و سبزی . در آنجا یک باب دبستان وجود دارد. شغل اهالی زراعت و مکاری است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
واژه های همانند
۱۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
عرق خور. [ ع َ رَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) عرق خورنده . آنکه عرق نوشد. (فرهنگ فارسی معین ). || آنکه معتاد به عرق خوردن است . (یادداشت مر...
علف خور. [ ع َ ل َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. (ناظم ال...
غصه خور. [ غ ُص ْ ص َ / ص ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) غم خورنده . اندوهگین : ناامیدان غصه خور مائیم عبرت کار یکدگر مائیم . خاقانی .از دم روزه ده...
خر و خور. [ خ َ رُ خوَرْ / خُرْ / خو ] (اِ مرکب ، از اتباع ) خر و بار. خر و گاله : گر بقیامت شوی بی خر و خور عمل به که خجالت بری چون بگشایند ...
خور دادن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ](مص مرکب ) غذا دادن . طعام دادن . اطعام : زبهر آنکه تا در دامت آردچو مرغان مر ترا خرداد خور داد. ناصرخسرو.کرا خور ...
حسرت خور. [ ح َ رَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) حسرت خوار. حسرت خورنده . ملهوف . (منتهی الارب ).
رشوت خور. [ رِش ْ / رُش ْ وَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) کسی که رشوه و پاره می گیرد. (از ناظم الاطباء). رشوت گیر و مباشر آن . (آنندراج ). رشوت خوا...
رشوه خور. [ رِش ْ / رُش ْ وَ / وِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) رشوه گیر. آنکه رشوه و پاره می گیرد. (ناظم الاطباء). رشوه خوار. (فرهنگ فارسی معین )....
روزه خور. [ زَ / زِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) روزه خوار. رجوع به روزه خوار شود.
روزی خور. [ خوَر / خُر ] (نف مرکب ) روزی خورنده . روزی خوار : نشاید همه کشتن از بهر خویش که روزی خورانند از اندازه بیش . نظامی .و رجوع به ترکی...