دبه
نویسه گردانی:
DBH
دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) فتق را نیز گفته اند و آن آزاری است که بسبب فرود آمدن یکی از امعاء خصیه بزرگ شود. دِم ّ. (منتهی الارب ). غُر. دبه خایه (در تداول مردم قزوین ). مبتلی به فتق : در فتق و قیله که اهل خراسان غر گویند و اهل عراق دبه . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). قلیط؛ دبه که در خایه پیدا گردد. (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
دبة. [ دُب ْ ب َ] (ع اِ) حال . (منتهی الارب ). || طریقه و مذهب . یقال : دَعنی و دُبتی ؛ ای دَعني و طریقتی . (منتهی الارب ). || دبة طریق . (...
دبة. [ دَب ْ ب َ ] (ع اِ)کدو. (از منتهی الارب ). || خنور روغن . (ازمنتهی الارب ). ظرف روغن . آوند روغن . روغن دان . || ظرف باروت . جای باروت...
دبة. [ دَب ْ ب َ ] (اِخ ) موضعی است میان اصافر و بدر و پیغامبر اکرم چون به بدر میشد از آن بگذشت و برخی آنرا بموضع دیگر گفته اند و بگفته ٔگروهی...
دبة. [ دُب ْ ب َ ] (اِخ ) موضعی است نزدیک بدر. (منتهی الارب ).
دبة. [ دَب ْ ب َ ] (ع اِ) دب . رجوع به دُب ّ شود.
دبة. [ دُب ْب َ ] (ع اِ) مؤنث دب . خرس ماده . رجوع به دب شود.
دبة. [ دُب ْ ب َ ] (ع اِ) دب . (از اقرب الموارد). حال و طریقه و مذهب . (منتهی الارب ). یقال : دعنی و دبتی ؛ ای دعنی و طریقتی . رکب دب فلان ...
دبة. [ دِب ْ ب َ ] (ع اِ) نرم گام زنی . اسم است نوع را. یقال : هو خفی الدبة. (منتهی الارب ).
دبة. [ دَب ْ ب َ ] (ع ) ج ، دبات .
دبة. [ دَب ْ ب َ ] (اِخ ) بلدیست میان اصافر و بدر و پیغمبر صلی اﷲ علیه و سلم در راه خود به بدر بر آنجا گذشته است . این گفته ٔ ابن اسحاق است ...