دحن
نویسه گردانی:
DḤN
دحن . [ دَ ح ِ ] (ع ص ) رجل دحن ؛ مرد گربز بدباطن . (منتهی الارب ). پلید گربز خبیث . دحنة. در یک نسخه ٔ خطی مهذب الاسماء مضبوط در کتابخانه ٔ مؤلف ، الدحن و الدحیل بمعنی الخب و الخبیث . و در دو نسخه ٔ دیگر الدحل و الدحن به معنی الخب و الخبیث آمده است . رجوع به دَحِل و خب و خبیث شود. || فربه کوتاه بالای کلان شکم . (منتهی الارب ). عظیم البطن . (از معجم البلدان ).
واژه های همانند
۵۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
دهن رود. [ دَ هََ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش خوسف شهرستان بیرجند. واقع در 37هزارگزی شمال باختری خوسف . دارای 180 تن سکنه . آب ...
دهن بین . [ دَ هَم ْ ] (نف مرکب ) آنکه درباره ٔ دیگران و بدی و خوبی آنان خود نیندیشد و هرچه از هر که راجع بدانان شنود عقیده ٔ خود قرار دهد. ...
دهن بینی . [ دَ هَم ْ ] (حامص مرکب ) صفت و چگونگی دهن بین . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دهن بین شود.
دهن پاره . [ دَ هَم ْ رَ / رِ ] (ص مرکب ) بدزبان . بی آبرو. بی حیا و شوخ چشم . کسی که جلو زبانش را نمی تواند بگیرد. (فرهنگ لغات عامیانه ).
ابن دهن . [ اِ ن ُ ؟ ] (اِخ ) طبیب بیمارستان برامکه . یکی از نَقَله و مترجمین از هندی به عربی و ازجمله ٔ کتبی که نقل کرده است کتاب استنکر...
پنبه دهن . [ پَم ْ ب َ / ب ِ دَ هََ ] (ص مرکب ) پنبه دهان .کنایه از کم گو و کم سخن . (غیاث اللغات ) : پنبه دهنا کدام روئی سوزن پلکا کدام سوئی ؟ ...
چنگ دهن . [چ َ گ ِ دَ هََ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) نام سازی آهنین است که بدهن گذاشته و با انگشت مینوازند و آن را در هندوستان مُنهه چنگ گ...
گنده دهن . [ گ َ دَ/ دِ دَ هََ ] (ص مرکب ) گنده دهان : و لشکر این علویان دانی که باشند کفشگران درغایش و دباغان آوه و... گنده دهنان ورامین ...
دهن گشاد. [ دَهََ گ ُ ] (ص مرکب ) که دهانی باز و گشاده دارد؛ کوزه و شیشه ٔ دهن گشاد. مقابل دهن تنگ . (یادداشت مؤلف ).
غنچه دهن . [ غ ُ چ َ / چ ِ دَ هََ ] (ص مرکب ) بمعنی غنچه دهان . رجوع به غنچه دهان شود.