دست خاییدن

دست خاییدن . [ دَ دَ ] (مص مرکب ) دست گزیدن . به دندان گرفتن دست به علامت حسرت و پشیمانی . اظهار پشیمانی کردن . (دهار) :
دست خائی بعد ازآن تو کای دریغ
این چنین ماهی بد اندر زیر میغ.

مولوی .

همه نخلبندان بخایند دست
ز حیرت که نخلی ۞ چنین کس نبست .

سعدی .

همچنین مرد جاهل سرمست
روز درماندگی بخاید دست .

سعدی .

اگر این شکر ببینند محدثان شیرین
همه دستها بخایند چو نیشکر به دندان .

سعدی .

کسی کو آزمود آنگاه پیوست
نباید بعد از آن خاییدنش دست .

اوحدی (ده نامه ).